Wet van 12 mei 1928, tot vaststelling van bepalingen betreffende het opium en andere verdoovende middelen

1

In deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder:

• a.

  Onze Minister: Onze Minister van Volksgezondheid en Milieuhygiëne;

• b.

  substantie: stof van menselijke, dierlijke, plantaardige of chemische oorsprong, daaronder begrepen dieren, planten, delen van dieren of planten, alsmede micro-organismen;

• c.

  preparaat: een vast of vloeibaar mengsel van substanties;

• d.

  middel: substantie of preparaat;

• e.

  Enkelvoudig Verdrag: het op 30 maart 1961 te New York tot stand gekomen Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen (Trb. 1963, 81), zoals gewijzigd bij het op 25 maart 1972 te Genève tot stand gekomen Protocol tot wijziging van dat verdrag (Trb. 1987, 90);

• f.

  Psychotrope Stoffen Verdrag: het op 21 februari 1971 te Wenen tot stand gekomen Verdrag inzake psychotrope stoffen (Trb. 1989, 129).

2

Voor toepassing van deze wet en de daarop berustende bepalingen worden de zouten van de substanties met die substanties gelijkgesteld.

3

Voor de toepassing van deze wet wordt onder vervaardigen begrepen raffineren en omzetten.

4

Onder binnen het grondgebied van Nederland brengen van middelen, bedoeld in de artikelen 2 en 3, is begrepen: het binnen het grondgebied van Nederland brengen van de voorwerpen of goederen, waarin die middelen verpakt of geborgen zijn en elke op het verder vervoer, de opslag, de aflevering, ontvangst of overdracht gerichte handeling, met betrekking tot die middelen, die binnen het grondgebied van Nederland zijn gebracht, of tot de voorwerpen of goederen, waarin die middelen verpakt of geborgen zijn.

5

Onder buiten het grondgebied van Nederland brengen van middelen, bedoeld in de artikelen 2 en 3, is begrepen: het buiten het grondgebied van Nederland brengen van de voorwerpen of goederen, waarin die middelen verpakt of geborgen zijn en het met bestemming naar het buitenland vervoeren, ten vervoer aannemen of ten vervoer aanbieden, het ten uitvoer dan wel ten wederuitvoer aangeven, daaronder begrepen het in kennis stellen van de wederuitvoer, in de zin van verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek (PbEG L 302) of het in, op of aan een naar het buitenland bestemd vaar-, voer- of luchtvaartuig aanwezig hebben van die middelen, of van die voorwerpen of goederen.

1

Het is verboden de middelen, vermeld op de bij deze wet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het tweede of derde lid:

• A.

  binnen of buiten het grondgebied van Nederland te brengen;

• B.

  te bereiden, te bewerken, te verwerken, te verkopen, af te leveren, te verstrekken of te vervoeren;

• C.

  aanwezig te hebben;

• D.

  te vervaardigen.

2

Bij algemene maatregel van bestuur kunnen worden aangewezen:

• a.

  bewustzijnsbeïnvloedende middelen, welke bij aanwending bij de mens kunnen leiden tot schade voor zijn gezondheid en schade voor de samenleving;

• b.

  middelen, welke onder de werking van het Enkelvoudig Verdrag of van het Psychotrope Stoffen Verdrag zijn gebracht.

3

Indien aanwijzing van een middel krachtens het tweede lid in overweging is, en naar het oordeel van Onze Minister een onverwijlde voorziening is vereist, kan aanwijzing geschieden bij besluit van Onze Minister.

Dit besluit blijft, behoudens eerdere intrekking, van kracht, totdat de algemene maatregel van bestuur waarbij het betreffende middel wordt aangewezen, in werking treedt, doch uiterlijk tot een jaar na het in werking treden van het besluit.

4

Een besluit ingevolge het derde lid wordt geplaatst in de Nederlandse Staatscourant.

1

Het is verboden de middelen, vermeld op de bij deze wet behorende lijst II:

• A.

  binnen of buiten het grondgebied van Nederland te brengen;

• B.

  te telen, te bereiden, te bewerken, te verwerken, te verkopen, af te leveren, te verstrekken of te vervoeren;

• C.

  aanwezig te hebben;

• D.

  te vervaardigen.

2

Lijst II kan ten aanzien van middelen welke onder de werking van het Psychotrope Stoffen Verdrag zijn gebracht, bij algemene maatregel van bestuur worden gewijzigd.

1

Bij algemene maatregel van bestuur kunnen middelen en toepassingen worden aangewezen, waarvoor de in de artikelen 2 en 3 omschreven verboden geheel of ten dele niet gelden.

2

Bij algemene maatregel van bestuur kunnen met betrekking tot de in de artikelen 2 en 3 bedoelde middelen voorschriften worden gegeven om naleving van de bepalingen van het Enkelvoudig Verdrag en van het Psychotrope Stoffen Verdrag te verzekeren of om misbruik van die middelen te voorkomen.

1

Elke openbaarmaking, welke er kennelijk op is gericht de verkoop, aflevering of verstrekking van een middel als bedoeld in artikel 2 of artikel 3 te bevorderen, is verboden.

2

Het in het eerste lid vervatte verbod geldt niet ter zake van openbaarmaking in het kader van medische of wetenschappelijke voorlichting.

1

Het is verboden een middel als bedoeld in artikel 2, eerste lid, of 3, voor te schrijven op recept, tenzij het middel daartoe, in het belang van de volksgezondheid, is aangewezen bij algemene maatregel van bestuur. Bij de maatregel kunnen voorschriften worden gesteld ter zake van het recept en het doel waarvoor een middel wordt voorgeschreven.

Een krachtens de eerste volzin vastgestelde algemene maatregel van bestuur treedt niet eerder in werking dan acht weken na de datum van uitgifte van het Staatsblad waarin hij is geplaatst.

Van de plaatsing wordt onverwijld mededeling gedaan aan de beide kamers der Staten-Generaal. In het belang van de volksgezondheid kan, in afwijking van de eerste volzin, bij ministeriële regeling een middel worden aangewezen dat mag worden voorgeschreven op recept, zolang het middel tevens is aangewezen krachtens artikel 2, derde lid.

2

Het bestellen van enig middel, in de artikelen 2 en 3 bedoeld, door houders van een verlof, bedoeld in het eerste lid van artikel 6, en door apothekers, apotheekhoudende artsen en dierenartsen, bedoeld in het tweede lid van artikel 6, mag slechts geschieden met inachtneming van nader door Onze Minister te geven voorschriften.

3

Het is verboden ter verkrijging van enig middel, in de artikelen 2 en 3 bedoeld:

• a.

  een vals of vervalst recept aan te bieden;

• b.

  een recept aan te bieden, waarin een andere naam of een ander adres is vermeld dan de naam of het adres van degene te wiens behoeve het recept is voorgeschreven.

4

Het is een persoon ten aanzien van wie een in artikel 6, vijfde lid, bedoeld besluit geldt, verboden enig middel, in de artikelen 2 en 3 bedoeld, voor te schrijven.

1

Het verbod, gesteld in artikel 2, eerste lid, A, en het verbod, gesteld in artikel 3, eerste lid, A, is niet van toepassing in geval het brengen binnen of buiten het grondgebied van Nederland geschiedt met verlof van Onze Minister en met inachtneming van de door of vanwege Onze Minister te geven voorschriften. Deze voorschriften kunnen verschillen voor de onderscheidene middelen, in die artikelen bedoeld.

2

Voor een in het eerste lid bedoeld verlof kan een vergoeding worden geheven volgens een tarief, overeenkomstig bij algemene maatregel van bestuur te stellen regelen.

1

Onverminderd de bij algemene maatregel van bestuur gestelde voorschriften ter zake van de aflevering van Opiumwetmiddelen op recept, is een verbod als bedoeld in artikel 2, eerste lid, onder B, C en D, en in artikel 3, eerste lid, onder B, C en D, niet van toepassing voor zover Onze Minister schriftelijk verlof heeft gegeven tot het verrichten van een in die bepalingen bedoelde handeling. Voor een verlof kan een jaarlijkse vergoeding worden geheven volgens een tarief dat overeenkomstig bij algemene maatregel van bestuur te stellen regels wordt bepaald.

2

Een verbod als bedoeld in artikel 2, eerste lid, onder B en C, en in artikel 3, eerste lid, onder B en C, is tevens niet van toepassing:

• a.

  ten aanzien van gevestigde apothekers en apotheekhoudende artsen, indien zij krachtens artikel 4, eerste lid, aangewezen middelen voor geneeskundige doeleinden bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren of aanwezig hebben en deze werkzaamheden geschieden binnen de normale beroepsuitoefening;

• b.

  ten aanzien van dierenartsen, indien zij krachtens artikel 4, eerste lid, aangewezen middelen voor diergeneeskundige doeleinden verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren of aanwezig hebben.

3

Onverlet de bij algemene maatregel van bestuur gegeven voorschriften, zijn de verboden, voor zoveel betreft het verstrekken en het vervoeren, gesteld in artikel 2, eerste lid, B, en in artikel 3, eerste lid, B, en de verboden, gesteld in artikel 2, eerste lid, C, en in artikel 3, eerste lid, C, mede niet van toepassing op bij vorenbedoelde maatregel aangewezen instellingen en op hen die aantonen dat zij de in dat artikel bedoelde middelen in de bevonden hoeveelheid tot uitoefening van de geneeskunst, de tandheelkunst, of van de diergeneeskunst dan wel voor eigen geneeskundig gebruik behoeven of krachtens wettelijk voorschrift in voorraad moeten hebben en langs wettige weg verkregen hebben.

4

De in de artikelen 2 en 3 gestelde verboden met betrekking tot het vervoeren en het aanwezig hebben zijn mede niet van toepassing op hen die aantonen dat zij de middelen vervoeren in opdracht van een daartoe bevoegde.

5

Indien een persoon bevoegd tot het afleveren onderscheidenlijk tot het voorschrijven van de in de artikelen 2en 3 bedoelde middelen wegens het niet naleven van een krachtens dit artikel gegeven voorschrift bij herhaling is veroordeeld, kan Onze Minister, gehoord de door Ons aangewezen hoofdinspecteurs van het Staatstoezicht op de Volksgezondheid, bepalen dat het tweede onderscheidenlijk derde lid voor die persoon niet meer geldt.

6

Een beschikking als bedoeld in het vijfde lid, geldt voor een termijn van ten hoogste vier jaren. Van de beschikking wordt mededeling gedaan aan degenen die bevoegd zijn tot afleveren van de in de artikelen 2 en 3 bedoelde middelen.

1

Onze Minister kan een verlof als bedoeld in artikel 6, eerste lid, slechts verlenen:

• a.

  aan personen of instellingen die ten genoegen van Onze Minister aantonen dat zij het verlof nodig hebben voor wetenschappelijke of instructieve doeleinden;

• b.

  voorzover het belang van de volksgezondheid zulks vordert:

  • 1°.

    aan hen die in het bezit zijn van een uitsluitend tot het afleveren van geneesmiddelen verleende vergunning als bedoeld in artikel 2, eerste lid, onder d, van de Wet op de Geneesmiddelenvoorziening;

  • 2°.

    aan hen die in het bezit zijn van een vergunning tot het bereiden van geneesmiddelen en het afleveren daarvan als bedoeld in artikel 2, eerste lid, onder d, van de Wet op de Geneesmiddelenvoorziening en ten genoegen van Onze Minister aantonen dat zij de in de artikelen 2 en 3 bedoelde middelen zullen vervaardigen in uitsluitend daartoe aangewezen en nauwkeurig omschreven lokaliteiten;

  • 3°.

    aan anderen, ten behoeve van de Staat, in geval van oorlog, oorlogsgevaar, daaraan verwante of daarmee verband houdende buitengewone omstandigheden.

• c.

  voor zover het belang van de gezondheid van dieren zulks vordert aan hen die in het bezit zijn van een vergunning, bedoeld in artikel 21, eerste lid, van de Diergeneesmiddelenwet.

2

Een verlof kan worden verleend onder beperkingen. Aan een verlof kunnen voorschriften worden verbonden om naleving van de bepalingen van het Enkelvoudig Verdrag en van de bij of krachtens deze wet gestelde bepalingen te verzekeren, of om misbruik van de middelen, waarop een verlof betrekking heeft, te voorkomen.

3

Een verlof kan worden ingetrokken indien:

• a.

  het belang van de volksgezondheid zulks vordert;

• b.

  de houder van het verlof handelt in strijd met de bij of krachtens deze wet gegeven voorschriften of met de aan het verlof verbonden voorschriften.

4

De intrekking geschiedt bij een beschikking van Onze Minister; daarbij kan een termijn worden gesteld, binnen welke de handelaar of de fabrikant zich van zijn vóór de intrekking op wettige wijze verkregen voorraad zal kunnen ontdoen met inachtneming van de voorschriften door Onze Minister te stellen.

1

De opsporingsambtenaren hebben, voor zover dat redelijkerwijs voor de vervulling van hun taak nodig is, toegang:

• a.

  tot de vervoermiddelen, met inbegrip van woongedeelten, waarvan hun bekend is, of waarvan redelijkerwijze door hen kan worden vermoed, dat daarmede ingevoerd of vervoerd worden of dat daarin, daarop of daaraan bewaard worden of aanwezig zijn middelen, bedoeld in de artikelen 2 of 3, eerste lid;

• b.

  tot de plaatsen, waar een overtreding van deze wet gepleegd wordt of waar redelijkerwijze vermoed kan worden, dat zodanige overtreding gepleegd wordt.

2

Zij zijn bevoegd een persoon, verdacht van een bij deze wet als misdrijf strafbaar gesteld feit, bij het bestaan van ernstige bezwaren tegen deze, aan de kleding te onderzoeken.

3

Zij zijn te allen tijde bevoegd tot inbeslagneming van daarvoor vatbare voorwerpen. Zij kunnen daartoe hun uitlevering vorderen.

4

De officier van justitie of de hulpofficier van justitie voor wie de verdachte wordt geleid of die zelf de verdachte heeft aangehouden is bevoegd een persoon die zojuist binnen het grondgebied van Nederland is binnengekomen of die op het punt staat dit grondgebied te verlaten, en die is aangehouden terzake van een bij deze wet als misdrijf strafbaar gesteld feit, een vordering te geven tot medewerking aan een urineonderzoek, gericht op het aantonen van de aanwezigheid in het lichaam van middelen als bedoeld in artikel 2 of 3, eerste lid.

1

Hij die handelt in strijd met:

• a.

  een in artikel 2, eerste lid, het in artikel 3b, eerste lid, of een in artikel 4, derde of vierde lid, gegeven verbod;

• b.

  een der krachtens artikel 3a, tweede lid, artikel 4, eerste of tweede lid, artikel 5, eerste lid, of artikel 6, tweede of derde lid, gegeven voorschriften;

• c.

  een der voorschriften verbonden aan een verlof als bedoeld in artikel 6 of gesteld bij de beschikking tot intrekking als bedoeld in artikel 7,

wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van de vierde categorie.

2

Hij die opzettelijk handelt in strijd met het in artikel 2, eerste lid, onder C, het in artikel 3b, eerste lid, of het in artikel 4, derde lid, gegeven verbod, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.

3

Hij die opzettelijk handelt in strijd met het in artikel 2, eerste lid, onder B of D, gegeven verbod, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren of geldboete van de vijfde categorie.

4

Hij die opzettelijk handelt in strijd met een in artikel 2, eerste lid, onder A, gegeven verbod, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren of geldboete van de vijfde categorie.

5

Indien het feit, bedoeld in het tweede onderscheidenlijk het vierde lid, betrekking heeft op een geringe hoeveelheid, bestemd voor eigen gebruik, wordt gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie opgelegd.

1

Hij die om een feit, bedoeld in het derde of vierde lid van artikel 10, voor te bereiden of te bevorderen:

• 1°.

  een ander tracht te bewegen om dat feit te plegen, te doen plegen, mede te plegen of uit te lokken, om daarbij behulpzaam te zijn of om daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen te verschaffen,

• 2°.

  zich of een ander gelegenheid, middelen of inlichtingen tot het plegen van dat feit tracht te verschaffen,

• 3°.

  voorwerpen, vervoermiddelen, stoffen, gelden of andere betaalmiddelen voorhanden heeft, waarvan hij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat zij bestemd zijn tot het plegen van dat feit,

wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie.

2

Niet strafbaar is hij die de in het eerste lid omschreven feiten begaat met betrekking tot het binnen of buiten het grondgebied van Nederland brengen van een geringe hoeveelheid, bestemd voor eigen gebruik.

1

Hij die handelt in strijd met een in artikel 3 gegeven verbod, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste een maand of geldboete van de tweede categorie.

2

Hij die opzettelijk handelt in strijd met een in artikel 3, eerste lid onder B, C of D, gegeven verbod, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie.

3

Hij die in de uitoefening van een beroep of bedrijf opzettelijk handelt in strijd met een in artikel 3, eerste lid, onder B, gegeven verbod, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.

4

Hij die opzettelijk handelt in strijd met een in artikel 3, eerste lid onder A, gegeven verbod, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.

5

Het tweede lid is niet van toepassing, indien het feit betrekking heeft op een hoeveelheid van de in onderdeel b van de in artikel 3, eerste lid, bedoelde lijst vermelde middelen van ten hoogste 30 gram.

6

Het tweede en vierde lid zijn niet van toepassing, indien het feit betrekking heeft op een geringe hoeveelheid, bestemd voor eigen gebruik, van de in onderdeel a van de in artikel 3, eerste lid, bedoelde lijst vermelde middelen.

1

De in artikel 10, eerste lid, en artikel 11, eerste lid, strafbaar gestelde feiten zijn overtredingen.

2

De in artikel 10, tweede, derde, vierde en vijfde lid, in artikel 10a, eerste lid, en in artikel 11, tweede, derde en vierde lid, strafbaar gestelde feiten zijn misdrijven.

3

De Nederlandse strafwet is toepasselijk op ieder die zich buiten Nederland schuldig maakt aan:

• a.

  een der in artikel 10a, eerste lid, strafbaar gestelde feiten voorzover die zijn gepleegd om het in artikel 10, vierde lid, strafbaar gestelde feit voor te bereiden of te bevorderen, dan wel

• b.

  poging tot of deelneming aan het in artikel 10, vierde lid, strafbaar gestelde feit.

1

De burgemeester is bevoegd tot toepassing van bestuursdwang indien in voor het publiek toegankelijke lokalen en daarbij behorende erven een middel als bedoeld in artikel 2 of 3 wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is.

2

Het eerste lid is niet van toepassing indien de desbetreffende lokalen gebruikt worden ter uitoefening van de artsenijbereidkunst, de geneeskunst, de tandheelkunst of de diergeneeskunde door onderscheidenlijk apothekers, artsen, tandartsen en dierenartsen.