Wet van 28 maart 1963, houdende vaststelling van de tarieven van gerechtskosten in strafzaken, waarvan de gewone rechter kennis neemt

1

Op de voet van het bij en krachtens deze wet bepaalde worden vergoedingen toegekend voor werkzaamheden, voor tijdverzuim alsmede voor daarmede verband houdende noodzakelijke kosten, en voor gemaakte reis- en verblijfkosten, voor zover voortvloeiende uit een verzoek of opdracht van de justitie, ten behoeve van:

• a.

  strafzaken, hieronder begrepen zaken betreffende overtredingen waarvan de burgerlijke rechter kennis neemt;

• b.

  zaken waarin het openbaar ministerie optreedt ter uitvoering van de wet en waarvan de burgerlijke rechter kennis neemt.

2

Behoudens het bepaalde in lid 3, komen de vergoedingen ten laste van 's Rijks kas, voor zover in bijzondere wetten niet anders is bepaald.

3

Ingeval een verzoek of opdracht, als bedoeld in lid 1, is gedaan of gegeven op verzoek van de verdachte of gerekwestreerde en ingeval een verzoek of opdracht van dezelfde strekking zonder tussenkomst van de justitie is gedaan of gegeven door de verdachte of de gerekwestreerde, komen te diens laste vergoedingen, overeenkomstig het bij en krachtens deze wet bepaalde. Komen deze vergoedingen toe aan opsporingsambtenaren ingevolge een hun gedaan verzoek of gegeven opdracht tot het afleggen van een verklaring in een zaak waarin zij als zodanig zijn opgetreden, dan komen deze vergoedingen ten laste van 's Rijks kas.

4

Indien door de justitie, al dan niet op verzoek van de verdachte, opdracht tot oproeping en bijstand van een tolk of vertaler is gegeven of bijstand van een tolk is verleend op grond van artikel 28, vijfde lid, van het Wetboek van Strafvordering, komen deze vergoedingen eveneens ten laste van ’s Rijks kas.

5

Indien door de justitie, al dan niet op verzoek van het slachtoffer, opdracht tot oproeping en bijstand van een tolk of vertaler is gegeven of bijstand van een tolk is verleend op grond van artikel 51c, vijfde lid, artikel 51ca, eerste, vierde of negende lid of op grond van artikel 163, derde of zevende lid, van het Wetboek van Strafvordering, dan komen de vergoedingen ten laste van ’s Rijks kas.

1

Wij stellen bij algemene maatregel van bestuur de tarieven vast voor vergoedingen voor:

• a.

  werkzaamheden ingevolge verzoeken en opdrachten als bedoeld in artikel 1, eerste en derde lid;

• b.

  tijdverzuim ingevolge verzoeken en opdrachten als bedoeld in artikel 1, eerste en derde lid, van hen aan wie werkzaamheden zijn opgedragen, van getuigen, van voogden die wegens een strafzaak tegen een onder hun gezag staande minderjarige ingevolge het Wetboek van Strafvordering moeten worden opgeroepen en - ingeval van toepassing van artikel 509d van dat Wetboek - van curatoren; voorts van noodzakelijke geleiders van deze personen en van verdachten of gerekwestreerden, alsmede van met het tijdverzuim verband houdende noodzakelijke kosten.

2

Geen vergoeding wordt toegekend voor werkzaamheden:

• a.

  die deel uitmaken van een taak waarvoor een dienstverband met het Rijk bestaat;

• b.

  verricht door ambtenaren van politie in diensttijd.

3

Geen vergoeding wordt toegekend wegens tijdverzuim:

• a.

  voor de tijd besteed aan werkzaamheden als bedoeld in artikel 1, eerste en derde lid;

• b.

  van personen die rechtens van hun vrijheid zijn beroofd;

• c.

  van personen in bezoldigde rijksdienst en van militairen in werkelijke dienst, voor zover het tijdverzuim valt in diensttijd;

• d.

  van ambtenaren van politie, voor zover het tijdverzuim valt in diensttijd;

• e.

  van opsporingsambtenaren, niet behorende tot de sub c en d bedoelde categorieën, voor zover het tijdverzuim voortvloeit uit een hun niet op verzoek van de verdachte of gedaagde gedaan verzoek of gegeven opdracht tot het afleggen van een verklaring in een zaak waarin zij als zodanig zijn opgetreden.

4

Onze Minister van Justitie kan nadere regelen stellen.

1

Wanneer de autoriteit, die opdracht tot de werkzaamheden heeft gegeven, een daartoe strekkend verzoek doet, stelt de gemeente waar de werkzaamheden moeten worden verricht, daarvoor een lokaliteit beschikbaar.

2

Aan de gemeente komt hiervoor een vergoeding toe overeenkomstig door Ons bij algemene maatregel van bestuur te stellen regelen.

3

Onze Minister van Justitie kan nadere regelen stellen.

1

Wij stellen bij algemene maatregel van bestuur tarieven vast voor vergoedingen voor reis- en verblijfkosten, toekomende aan de in artikel 3, lid 1, sub b, genoemde personen. Onnodig gemaakte reis- en verblijfkosten worden niet vergoed.

2

Onze Minister van Justitie kan nadere regelen stellen.

1

Indien het gebruik van een bijzonder middel van vervoer noodzakelijk is uit hoofde van leeftijd, ziekte of gebreken worden de kosten daarvan vergoed overeenkomstig door Ons bij algemene maatregel van bestuur te stellen regelen.

2

Onze Minister van Justitie kan nadere regelen stellen.

1

Vergoedingen voor tijdverzuim, daarmee verband houdende noodzakelijke kosten en voor reis- en verblijfkosten worden terstond toegekend door de griffier van het gerecht, dat bevoegd is over de zaak te oordelen of van het gerecht, waarvoor de zaak dient of heeft gediend.

2

De belanghebbende kan tegen de beschikking van de griffier schriftelijk bezwaar indienen bij de voorzieningenrechter van het gerecht en indien het de Hoge Raad betreft, bij de president van de Hoge Raad.

1

Vergoedingen voor werkzaamheden worden schriftelijk gedeclareerd.

2

Wanneer de opdracht is gegeven door de justitie wordt de declaratie onderworpen aan de goedkeuring van de autoriteit, die de opdracht tot de werkzaamheden heeft gegeven. Bij afwijzing of bij goedkeuring van slechts een deel van het gedeclareerde bedrag wordt de reden daarvan op de declaratie aangegeven en terstond aan de declarant medegedeeld.

3

Wanneer de opdracht is gegeven door de verdachte of de gerekwestreerde wordt de declaratie zo nodig onderworpen aan de goedkeuring van de griffier. Bij afwijzing of bij goedkeuring van slechts een deel van het gedeclareerde bedrag wordt de reden daarvan op de declaratie aangetekend. De beschikking wordt terstond aan de declarant en aan de opdrachtgever medegedeeld.

4

Tegen de beschikkingen, bedoeld in de leden 2 en 3, kan door de belanghebbende schriftelijk bezwaar worden gemaakt. Is de beschikking genomen door de kantonrechter of de rechter-commissaris, dan wordt op het bezwaar beslist door de voorzieningenrechter van de rechtbank. Is de beschikking genomen door de voorzieningenrechter van de rechtbank of het gerechtshof, dan wordt op het bezwaar beslist door de raadkamer van het betrokken gerecht. Is de beschikking genomen door het openbaar ministerie of de griffier, dan wordt op het bezwaar beslist door de voorzieningenrechter van het gerecht of, indien het de Hoge Raad betreft, door de president van de Hoge Raad.

1

Indien de verzoeker in zijn bezwaarschrift de wens te kennen geeft te worden gehoord, wordt hij daartoe opgeroepen.

2

Indien het bezwaarschrift is gericht tegen een beschikking van het openbaar ministerie, wordt dit in de gelegenheid gesteld te worden gehoord.

1

De verdachte of de gerekwestreerde kan de krachtens artikel 14 bevoegde griffier verzoeken, vergoedingen als bedoeld in artikel 15 bij wijze van voorschot te zijnen behoeve aan de rechthebbenden te betalen. Het verzoek, dat schriftelijk moet worden gedaan, kan worden ingediend binnen 14 dagen nadat de beschikking tot toekenning van de vergoeding of de beschikking tot goedkeuring van de declaratie onherroepelijk is geworden. De griffier beslist zo spoedig mogelijk.

2

Het voorschot dient binnen 3 maanden na het eindigen van de zaak te worden terugbetaald. Wordt aan de verplichting tot terugbetaling niet binnen de gestelde termijn voldaan, dan geschiedt invordering krachtens een door de griffier uit te vaardigen dwangbevel. Artikel 30 van de Wet griffierechten burgerlijke zaken is van overeenkomstige toepassing.

3

In strafzaken wordt na het eindigen van de zaak een verzoek, gedaan ingevolge lid 1, aangemerkt als een verzoek als bedoeld in artikel 529, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering. Het wordt door de griffier zo spoedig mogelijk overgelegd aan het gerecht, bedoeld in dat artikel. De op grond van dat verzoek toegekende vergoeding wordt verrekend met het verleende voorschot.

4

In zaken, als bedoeld in artikel 1, lid 1, sub b, kan binnen 3 maanden na het eindigen van de zaak door de gewezen gerekwestreerde of zijn erfgenamen een verzoek om vrijstelling van de verplichting tot terugbetaling van het voorschot worden ingediend bij het gerecht in feitelijke aanleg, waarvoor de zaak tijdens de beëindiging daarvan heeft gediend of anders het laatst heeft gediend. Op het verzoek wordt beslist door de voorzieningenrechter of door de kantonrechter. De gevraagde vrijstelling wordt verleend voor zover de aanwending der kosten het belang van het onderzoek heeft gediend of door de intrekking van verzoekschrift of rechtsmiddelen door het Openbaar Ministerie nutteloos is geworden.

5

Onze Minister van Justitie kan nadere regelen stellen.