Wet van 21 maart 1990, houdende regelen met betrekking tot de uitoefening van de diergeneeskunde

1

In deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder:

Onze Minister: Onze Minister van Economische Zaken;

Onze Ministers: Onze Minister en Onze Minister van Veiligheid en Justitie gezamenlijk;

dierenarts: degene

• a.

  aan wie op grond van het afleggen van een examen van een opleiding in het wetenschappelijk onderwijs door een universiteit dan wel de Open Universiteit waarop de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek betrekking heeft, de graad Master op het gebied van de diergeneeskunde is verleend, of

• b.

  die op grond van het met goed gevolg afleggen van een afsluitend examen van de opleiding diergeneeskunde in het bezit is van een getuigschrift van het met goed gevolg afgelegd hebben van het afsluitend examen van die opleiding, bedoeld in de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek.

para-veterinair: degene die krachtens artikel 4 is toegelaten tot de uitoefening van de diergeneeskunde in beperkte omvang;

dierverloskundige: degene die ingevolge artikel 5 is toegelaten tot de daarbedoelde handelingen;

kastreur: degene die ingevolge artikel 6 is toegelaten tot de daarbedoelde handelingen;

onvruchtbaar maken: het tijdelijk of blijvend opheffen van het vermogen van een mannelijk of vrouwelijk dier tot voortplanting;

operatie: instrumentele ingreep bij dieren, gepaard gaande met verbreking van de natuurlijke samenhang van levende weefsels, het afnemen van bloed daaronder begrepen;

diergeneesmiddel en biologisch diagnosticum: hetgeen daaronder wordt verstaan in de Diergeneesmiddelenwet;

houder van dieren: eigenaar, houder of hoeder van dieren;

uitoefening van de diergeneeskunde: het als beroep verrichten van een of meer der navolgende handelingen:

• a.

  het onderzoeken van een dier, het voorschrijven of toepassen van een behandeling, operatie daaronder begrepen, bij een dier, één en ander voor zover zulks strekt ter voorkoming of genezing van een infectieziekte of een parasitaire ziekte bij dat dier dan wel ter genezing, leniging, onderkenning of opheffing van een aandoening, ziekte, ziekteverschijnsel, in- of uitwendig letsel, pijn of gebrek bij dat dier;

• b.

  het toepassen bij een dier van algemene of plaatselijke verdoving, bedwelming in slachterijen of slachthuizen daaronder niet begrepen;

• c.

  het verlenen van hulp met betrekking tot de geboorte of verwijdering van een vrucht van een dier, waaronder begrepen het verrichten van daarmede verband houdende operaties;

• d.

  het onvruchtbaar maken van een dier;

• e.

  het verrichten op een gezond dier van andere operaties dan die welke behoren tot de onder c en d genoemde handelingen.

2

Bij algemene maatregel van bestuur kan worden bepaald, dat voor toepassing van deze wet en de daarop berustende bepalingen met uitoefening van de diergeneeskunde wordt gelijkgesteld het als beroep verrichten van bij of krachtens die maatregel aangewezen handelingen met betrekking tot het transplanteren van eicellen of embryo’s van dieren.

3

Voor de toepassing van deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt het verrichten van dierproeven of proeven in de zin van de Wet op de dierproeven (Stb. 1977, 67) niet als "uitoefening van de diergeneeskunde" aangemerkt, tenzij deze handelingen plaatsvinden op verzoek van de houder van het desbetreffende dier met het oog op dat dier zelf.

4

Bij algemene maatregel van bestuur kan worden bepaald dat voor de toepassing van deze wet en de daarop berustende bepalingen in die maatregel aangewezen handelingen, verricht bij daarbij aangewezen dieren of door daarbij aangewezen categorieën van personen, niet als "uitoefening van de diergeneeskunde" worden aangemerkt.

1

Onze Minister kan personen of groepen van personen, die buiten Nederland de bevoegdheid tot uitoefening van de diergeneeskunde in haar volle omvang hebben verkregen, tot de uitoefening van de diergeneeskunde toelaten.

2

Aan de toelating kunnen voorschriften worden verbonden. Zij kan onder beperkingen worden verleend.

3

Voor de toepassing van deze wet en de daarop berustende bepalingen zijn de krachtens het eerste lid toegelaten personen met dierenartsen gelijkgesteld.

4

Alvorens een beslissing op grond van het eerste lid wordt genomen, wordt de faculteit der diergeneeskunde van de Rijksuniversiteit te Utrecht gehoord, tenzij de toelating voortvloeit uit verplichtingen opgelegd op grond van internationale overeenkomsten.

5

Degenen die op het moment van inwerkingtreding van dit artikel krachtens artikel 3, eerste lid, van de Wet op de Uitoefening van de Diergeneeskunst (Stb. 1954, 572) zijn toegelaten tot de uitoefening van de diergeneeskunde, worden geacht onder dezelfde voorwaarden te zijn toegelaten krachtens het eerste lid van dit artikel.

1

Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen regelen worden gesteld omtrent de toelating van anderen dan dierenartsen tot de uitoefening van de diergeneeskunde in beperkte omvang.

2

De in het eerste lid bedoelde regelen bevatten in elk geval een omschrijving van de aard van de werkzaamheden waartoe een toelating zich kan uitstrekken. Zij kunnen voorts onder meer betrekking hebben op:

• a.

  een voor een toelating af te leggen examen, de voorwaarden voor het afleggen van dat examen en een voor het afleggen van dat examen te volgen opleiding;

• b.

  de wijze waarop de werkzaamheden worden uitgeoefend, waarbij kan worden bepaald dat deze slechts onder leiding, op aanwijzing of onder controle van een dierenarts mogen geschieden;

• c.

  een nadere omschrijving van de verhouding van degene die is toegelaten, tot die dierenarts;

• d.

  de geldigheidsduur van een toelating;

• e.

  de gevallen waarin een toelating kan worden ingetrokken;

• f.

  het verbinden van voorschriften en beperkingen aan een toelating.

1

Degenen die op het moment van inwerkingtreding van dit artikel in het bezit zijn van een geldige, hun ingevolge artikel 5, tweede lid, van de Wet op de Uitoefening van de Diergeneeskunst verleende vergunning tot het kastreren, zijn toegelaten tot het als beroep verrichten van een of meer der navolgende handelingen:

• a.

  het onvruchtbaar maken van mannelijke biggen en ramlammeren en, voor zover de in de aanhef genoemde vergunning zich hiertoe uitstrekt, van andere mannelijke varkens en mannelijke schapen en hengsten, stieren, bokken, reuen en katers, een en ander mits de primaire geslachtsklieren bij deze dieren op de normale plaats aanwezig zijn en geen afwijkingen vertonen;

• b.

  het langs de weg van een operatie behandelen van scrotaalbreuken bij varkens, voor zover deze ingreep tegelijkertijd met het onvruchtbaar maken plaatsvindt;

• c.

  het toepassen van plaatselijke verdoving bij de onder a en b genoemde ingrepen;

• d.

  het behandelen met wondpoeders van wonden welke een direct gevolg zijn van de onder a en b genoemde ingrepen.

2

Onze Minister kan regelen stellen omtrent de wijze waarop de in het eerste lid bedoelde personen de aldaar onder a en b genoemde ingrepen mogen verrichten alsmede omtrent de diergeneesmiddelen die zij daarbij mogen toepassen en de wijze waarop zij deze mogen toepassen.

1

Het onvruchtbaar maken van dieren, het verrichten van operaties bij dieren en het toepassen bij dieren van diergeneesmiddelen aangewezen krachtens artikel 29 van de Diergeneesmiddelenwet is, voor zover een en ander niet als beroep geschiedt, aan anderen dan dierenartsen verboden.

2

Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet:

• a.

  voor zover een handeling, als daar bedoeld, wordt verricht in het kader van onderzoekingen in daarvoor door Onze Minister aangewezen diergeneeskundige instellingen en instellingen van wetenschap of onderzoek;

• b.

  voor zover een handeling, als daar bedoeld, wordt verricht door hen, die ingevolge de artikelen 4, 5 en 6 diezelfde handeling als beroep mogen verrichten;

• c.

  voor het onvruchtbaar maken van mannelijke biggen door de houders van die dieren voor zover en voor zolang zulks door Onze Minister is toegestaan en met inachtneming van de daarbij gestelde regelen;

• d.

  voor het toepassen bij dieren van de in het eerste lid bedoelde diergeneesmiddelen, met uitzondering van die welke krachtens artikel 30, vierde lid, van de Diergeneesmiddelenwet zijn aangewezen, door de houder van dieren, voor zover en voor zolang de dierenarts die de dieren behandelt, dit noodzakelijk acht.

3

Onze Minister kan geheel of gedeeltelijk van het in het eerste lid gestelde verbod vrijstelling of ontheffing verlenen. Aan een vrijstelling of ontheffing kunnen voorschriften worden verbonden. Zij kunnen onder beperkingen worden verleend.

1

Het is aan anderen dan dierenartsen verboden in het openbaar aan te kondigen, dat zij de diergeneeskunde uitoefenen, of de titel te voeren van dierenarts dan wel een andere titel, aanduiding of vermelding te bezigen die bij het publiek redelijkerwijs de indruk kan vestigen dat zij de hoedanigheid van dierenarts bezitten.

2

In afwijking van het bepaalde in het eerste lid, is het degenen die ingevolge de artikelen 4, 5 of 6 zijn toegelaten, toegestaan in het openbaar aan te kondigen dat zij de werkzaamheden uitoefenen waarvoor zij zijn toegelaten.

1

Alvorens werkzaam te zijn op het gebied van de uitoefening van de diergeneeskunde is een dierenarts, behoudens het bepaalde in het zesde lid, gehouden zich aan te melden bij een door Onze Minister aangewezen ambtenaar.

2

Dierenartsen, dierverloskundigen en kastreurs die op het moment van inwerkingtreding van dit artikel reeds werkzaam zijn op het gebied van de uitoefening van de diergeneeskunde, zijn gehouden zich onverwijld aan te melden bij de in het eerste lid bedoelde ambtenaar.

3

Onze Minister stelt regelen omtrent de wijze waarop de aanmelding dient te geschieden en omtrent de gegevens die met betrekking tot de aanmelding moeten worden verstrekt. Van de aanmelding wordt een bewijs afgegeven.

4

Indien na de aanmelding, bedoeld in het eerste en tweede lid, de daarbij verstrekte gegevens zijn gewijzigd, is de dierenarts, dierverloskundige of kastreur gehouden deze wijzigingen onverwijld op de door Onze Minister bepaalde wijze ter kennis te brengen van de in het eerste lid bedoelde ambtenaar.

5

De dierenarts, dierverloskundige of kastreur is gehouden, om wanneer hij ophoudt werkzaam te zijn op het gebied van de uitoefening van de diergeneeskunde, van dat feit onverwijld schriftelijk kennis te geven aan de in het eerste lid bedoelde ambtenaar.

6

Onze Minister kan van het bepaalde in het eerste lid vrijstelling verlenen. Aan een vrijstelling kunnen voorschriften worden verbonden. Zij kan onder beperkingen worden verleend.

1

Onze Minister draagt zorg dat dierenartsen, dierverloskundigen en kastreurs die werkzaam zijn op het gebied van de uitoefening van de diergeneeskunde, worden ingeschreven in een register van praktizerende dierenartsen, onderscheidenlijk een register van dierverloskundigen en kastreurs.

2

Inschrijving vindt echter niet plaats zolang de betrokkene krachtens een onherroepelijk geworden rechterlijke of tuchtrechtelijke beslissing de bevoegdheid tot de uitoefening van de diergeneeskunde mist.

3

Een inschrijving wordt doorgehaald, indien de betrokkene in de in het tweede lid genoemde omstandigheid is komen te verkeren dan wel anderszins is opgehouden werkzaam te zijn op het gebied van de uitoefening van de diergeneeskunde.

4

In het register worden ten minste de naam van de dierenarts, dierverloskundige of kastreur en het adres of de adressen waar deze de praktijk uitoefent, vermeld alsmede de aard van de praktijk.

5

Onze Minister stelt regelen omtrent:

• a.

  de inrichting van het register;

• b.

  de wijze waarop kennis kan worden genomen van de in het register opgenomen gegevens.

1

Bij algemene maatregel van bestuur kunnen regelen worden gesteld omtrent de erkenning van specialismen in de uitoefening van de diergeneeskunde, omtrent de aan de erkenning als specialist te verbinden titels en omtrent de aanwijzing van en het stellen van eisen aan organisaties of instellingen die zich met de regeling van en de opleiding tot specialismen in de uitoefening van de diergeneeskunde hebben belast.

2

Bij een algemene maatregel van bestuur als bedoeld in het eerste lid

wordt in elk geval bepaald dat:

• a.

  de organisatie of instelling naar het oordeel van Onze Minister representatief moet zijn voor de beoefenaren van het beroep;

• b.

  de door de organisatie of instelling vastgestelde reglementen die het specialisme regelen de goedkeuring van Onze Minister behoeven;

• c.

  de specialisten-opleiding moet voldoen aan door Onze Minister te stellen regelen;

• d.

  de erkenning als specialist en het verwerven van de daaraan verbonden titel te voeren niet afhankelijk mag zijn van het lidmaatschap van de organisatie of instelling;

• e.

  dat de erkenning als specialist kan worden ingetrokken, indien de betrokkene gedurende een bepaalde tijd het specialisme niet daadwerkelijk heeft beoefend.

3

Het is aan anderen dan degenen die als specialist zijn erkend, verboden in het openbaar aan te kondigen dat zij als specialist werkzaam zijn of de daaraan verbonden titel te voeren, dan wel enige andere aanduiding of vermelding te bezigen die bij het publiek redelijkerwijs de indruk kan vestigen dat zij als specialist zijn erkend.

1

Het ontwerp van een algemene maatregel van bestuur, bedoeld in de artikelen 4 en 11, wordt gelijktijdig in de Nederlandse Staatscourant bekend gemaakt en aan de beide Kamers der Staten-Generaal overgelegd.

2

Gedurende 30 dagen vanaf de dag waarop de bekendmaking is geschied, kan een ieder wensen en bezwaren met betrekking tot het ontwerp ter kennis brengen van Onze Minister.

3

Een algemene maatregel van bestuur als bedoeld in het eerste lid treedt niet eerder in werking dan een maand na de datum van uitgifte van het Staatsblad waarin hij is geplaatst.

1

Met het toezicht op de naleving van het bepaalde bij of krachtens deze wet zijn belast de bij besluit van Onze Minister aangewezen ambtenaren.

2

Met de opsporing van de bij deze wet strafbaar gestelde feiten zijn, onverminderd artikel 141 van het Wetboek van Strafvordering, belast de daartoe aangewezen buitengewone opsporingsambtenaren. Deze ambtenaren zijn tevens belast met de opsporing van feiten, strafbaar gesteld in de artikelen 179 tot en met 182 en 184 van het Wetboek van Strafrecht, voor zover deze feiten betrekking hebben op een bevel, vordering of handeling, gedaan of ondernomen door henzelf.

3

De in het eerste en tweede lid bedoelde ambtenaren die in de uitoefening van hun taak kennis bekomen van een tuchtvergrijp als bedoeld in de artikelen 14 en 15, doen daarvan onverwijld mededeling aan de krachtens artikel 29, eerste lid, aangewezen ambtenaar.

4

Van een besluit als bedoeld in dit artikel wordt mededeling gedaan door plaatsing in de Staatscourant.

1

Overtreding van het bepaalde bij de artikelen 7, eerste lid, en 8, en het bepaalde krachtens de artikelen 4, eerste lid, 6, tweede lid, 11, derde lid, 12 en 12a wordt gestraft met geldboete van de derde categorie.

2

Overtreding van het bepaalde bij artikel 46 en bij of krachtens artikel 9 wordt gestraft met geldboete van de tweede categorie.

1

Deze wet kan worden aangehaald als: Wet op de uitoefening van de diergeneeskunde, met bijvoeging van het jaartal van het Staatsblad waarin zij is geplaatst.

2

Zij treedt in werking op een door Ons te bepalen tijdstip, dat voor de verschillende artikelen of onderdelen van artikelen verschillend kan worden vastgesteld.