Wet van 10 september 1992, houdende nieuwe bepalingen met betrekking tot provincies

1

Provinciale staten bestaan uit:

39 leden in een provincie beneden de 200 001 inwoners;

43 leden in een provincie van 200 001 - 300 000 inwoners;

47 leden in een provincie van 300 001 - 400 000 inwoners;

51 leden in een provincie van 400 001 - 500 000 inwoners;

55 leden in een provincie van 500 001 - 750 000 inwoners;

59 leden in een provincie van 750 001 - 1 000 000 inwoners;

63 leden in een provincie van 1 000 001 - 1 250 000 inwoners;

67 leden in een provincie van 1 250 001 - 1 500 000 inwoners;

71 leden in een provincie van 1 500 001 - 1 750 000 inwoners;

75 leden in een provincie van 1 750 001 - 2 000 000 inwoners;

79 leden in een provincie van 2 000 001 - 2 500 000 inwoners;

83 leden in een provincie boven de 2 500 000 inwoners.

2

Vermeerdering of vermindering van het aantal leden van provinciale staten, voortvloeiende uit wijziging van het aantal inwoners van de provincie, treedt eerst in bij de eerstvolgende periodieke verkiezing van de leden van provinciale staten.

1

De leden van provinciale staten maken openbaar welke andere functies dan het lidmaatschap van provinciale staten zij vervullen.

2

Openbaarmaking geschiedt door terinzagelegging van een opgave van de in het eerste lid bedoelde functies op het provinciehuis.

1

Een lid van provinciale staten kan in ieder geval niet tevens zijn:

• a.

  minister;

• b.

  staatssecretaris;

• c.

  lid van de Raad van State;

• d.

  lid van de Algemene Rekenkamer;

• e.

  ambtenaar, door of vanwege het provinciaal bestuur aangesteld of daaraan ondergeschikt.

2

Het bepaalde in het eerste lid, onder e, is niet van toepassing op hen die als vrijwilliger dan wel uit hoofde van een wettelijke verplichting niet bij wijze van beroep hulpdiensten verrichten.

1

Een lid van provinciale staten mag niet:

• a.

  als advocaat, procureur of adviseur in geschillen werkzaam zijn ten behoeve van de provincie of het provinciaal bestuur dan wel ten behoeve van de wederpartij van de provincie of het provinciaal bestuur;

• b.

  als gemachtigde in geschillen werkzaam zijn ten behoeve van de wederpartij van de provincie of het provinciaal bestuur;

• c.

  als vertegenwoordiger of adviseur werkzaam zijn ten behoeve van derden tot het met de provincie aangaan van:

  • 1e.

    overeenkomsten als bedoeld in onderdeel d;

  • 2e.

    overeenkomsten tot het leveren van onroerende zaken aan de provincie;

• d.

  rechtstreeks of middellijk een overeenkomst aangaan betreffende:

  • 1e.

    het aannemen van werk ten behoeve van de provincie;

  • 2e.

    het buiten dienstbetrekking tegen beloning verrichten van werkzaamheden ten behoeve van de provincie;

  • 3e.

    het leveren van roerende zaken anders dan om niet aan de provincie;

  • 4e.

    het verhuren van roerende zaken aan de provincie;

  • 5e.

    het verwerven van betwiste vorderingen ten laste van de provincie;

  • 6e.

    het van de provincie onderhands verwerven van onroerende zaken of beperkte rechten waaraan deze zijn onderworpen;

  • 7e.

    het onderhands huren of pachten van de provincie.

2

Van het bepaalde in het eerste lid, onder d, kan Onze Minister ontheffing verlenen.

1

Provinciale staten vergaderen zo vaak als zij daartoe hebben besloten.

2

Voorts vergaderen zij indien de commissaris van de Koning of gedeputeerde staten het nodig oordelen of indien ten minste een vijfde van het aantal leden waaruit provinciale staten bestaan schriftelijk, met opgave van redenen, daarom verzoekt.

1

Provinciale staten vergaderen na de periodieke verkiezing van hun leden voor de eerste maal in nieuwe samenstelling op de dag met ingang waarvan de leden van provinciale staten in oude samenstelling aftreden.

2

In het geval, bedoeld in artikel V15 van de Kieswet (Stb. 1989, 423), wordt de vergadering gehouden zo spoedig mogelijk nadat veertien dagen zijn verlopen na de onherroepelijke goedkeuring van de geloofsbrieven van meer dan de helft van de leden.

1

De commissaris roept de leden schriftelijk tot de vergadering op.

2

Tegelijkertijd met de oproeping brengt de commissaris dag, tijdstip en plaats van de vergadering ter openbare kennis. De agenda en de daarbij behorende voorstellen met uitzondering van de in artikel 25, tweede lid, bedoelde stukken worden tegelijkertijd met de oproeping en op een bij de openbare kennisgeving aan te geven wijze ter inzage gelegd.

1

De vergadering van provinciale staten wordt niet geopend voordat blijkens de presentielijst meer dan de helft van het aantal zitting hebbende leden tegenwoordig is.

2

Indien ingevolge het eerste lid de vergadering niet kan worden geopend, belegt de commissaris van de Koning, onder verwijzing naar dit artikel, opnieuw een vergadering tegen een tijdstip dat ten minste vierentwintig uur na het bezorgen van de oproeping is gelegen.

3

Op de vergadering, bedoeld in het tweede lid, is het eerste lid niet van toepassing. Provinciale staten kunnen echter over andere aangelegenheden dan die waarvoor de ingevolge het eerste lid niet geopende vergadering was belegd alleen beraadslagen of besluiten, indien blijkens de presentielijst meer dan de helft van het aantal zitting hebbende leden tegenwoordig is.

1

De vergadering van provinciale staten wordt in het openbaar gehouden.

2

De deuren worden gesloten, wanneer ten minste een tiende van het aantal leden dat de presentielijst heeft getekend daarom verzoekt of de voorzitter het nodig oordeelt.

3

Provinciale staten beslissen vervolgens of met gesloten deuren zal worden vergaderd.

4

Van een vergadering met gesloten deuren wordt een afzonderlijk verslag opgemaakt, dat niet openbaar wordt gemaakt tenzij provinciale staten anders beslissen.

1

Provinciale staten kunnen op grond van een belang, genoemd in artikel 10 van de Wet openbaarheid van bestuur, omtrent het in een besloten vergadering behandelde en omtrent de inhoud van de stukken die aan provinciale staten worden overgelegd, geheimhouding opleggen. Geheimhouding omtrent het in een besloten vergadering behandelde wordt tijdens die vergadering opgelegd. De geheimhouding wordt door hen die bij de behandeling aanwezig waren en allen die van het behandelde of de stukken kennis dragen, in acht genomen totdat provinciale staten haar opheffen.

2

Op grond van een belang, genoemd in artikel 10 van de Wet openbaarheid van bestuur, kan de geheimhouding eveneens worden opgelegd door gedeputeerde staten, de commissaris van de Koning en een provinciale commissie, ieder ten aanzien van stukken die zij aan provinciale staten of aan leden van provinciale staten overleggen. Daarvan wordt op de stukken melding gemaakt.

3

De krachtens het tweede lid opgelegde verplichting tot geheimhouding met betrekking tot aan provinciale staten overgelegde stukken vervalt, indien de oplegging niet door provinciale staten in hun eerstvolgende vergadering die blijkens de presentielijst door meer dan de helft van het aantal zitting hebbende leden is bezocht, wordt bekrachtigd.

4

De krachtens het tweede lid opgelegde verplichting tot geheimhouding met betrekking tot aan leden van provinciale staten overgelegde stukken wordt in acht genomen totdat het orgaan dat de verplichting heeft opgelegd, dan wel, indien het stuk waaromtrent geheimhouding is opgelegd aan provinciale staten is voorgelegd, totdat provinciale staten haar opheffen. Provinciale staten kunnen deze beslissing alleen nemen in een vergadering die blijkens de presentielijst door meer dan de helft van het aantal zitting hebbende leden is bezocht.

1

De voorzitter zorgt voor de handhaving van de orde in de vergadering en is bevoegd, wanneer die orde op enigerlei wijze door toehoorders wordt verstoord, deze en zo nodig andere toehoorders te doen vertrekken.

2

Hij is bevoegd toehoorders die bij herhaling de orde in de vergadering verstoren voor ten hoogste drie maanden de toegang tot de vergadering te ontzeggen.

3

Hij kan provinciale staten voorstellen aan een lid dat door zijn gedragingen de geregelde gang van zaken belemmert, het verdere verblijf in de vergadering te ontzeggen. Over het voorstel wordt niet beraadslaagd. Na aanneming daarvan verlaat het lid de vergadering onmiddellijk. Zo nodig doet de voorzitter hem verwijderen. Bij herhaling van zijn gedrag kan het lid bovendien voor ten hoogste drie maanden de toegang tot de vergadering worden ontzegd.

1

Een lid van provinciale staten neemt niet deel aan de stemming over:

• a.

  een aangelegenheid die hem rechtstreeks of middellijk persoonlijk aangaat of waarbij hij als vertegenwoordiger is betrokken;

• b.

  de vaststelling of goedkeuring der rekening van een lichaam waaraan hij rekenplichtig is of tot welks bestuur hij behoort.

2

Bij een schriftelijke stemming wordt onder het deelnemen aan de stemming verstaan het inleveren van een stembriefje.

3

Een benoeming gaat iemand persoonlijk aan, wanneer hij behoort tot de personen tot wie de keuze door een voordracht of bij een herstemming is beperkt.

4

Het eerste lid is niet van toepassing bij het besluit betreffende de toelating van de na periodieke verkiezing benoemde leden.

1

Een stemming is alleen geldig, indien meer dan de helft van het aantal leden dat zitting heeft en zich niet van deelneming aan de stemming moet onthouden, daaraan heeft deelgenomen.

2

Het eerste lid is niet van toepassing:

• a.

  ingeval opnieuw wordt gestemd over een voorstel of over een benoeming, voordracht of aanbeveling van een of meer personen ten aanzien van wie in een vorige vergadering een stemming op grond van dat lid niet geldig was;

• b.

  in een vergadering als bedoeld in artikel 20, tweede lid, voor zover het betreft onderwerpen die in de daaraan voorafgaande, ingevolge artikel 20, eerste lid, niet geopende vergadering aan de orde waren gesteld.

1

Voor het tot stand komen van een beslissing bij stemming wordt de volstrekte meerderheid vereist van hen die een stem hebben uitgebracht.

2

Bij een schriftelijke stemming wordt onder het uitbrengen van een stem verstaan het inleveren van een behoorlijk ingevuld stembriefje.

1

De stemming over personen voor het doen van benoemingen, voordrachten of aanbevelingen geschiedt bij gesloten en ongetekende stembriefjes.

2

Indien de stemmen staken over personen tot wie de keuze door een voordracht of bij een herstemming is beperkt, wordt in dezelfde vergadering een herstemming gehouden.

3

Staken bij deze stemming de stemmen opnieuw, dan beslist terstond het lot.

1

De overige stemmingen geschieden bij hoofdelijke oproeping, indien de voorzitter of een van de leden dat verlangt. In dat geval geschieden zij mondeling.

2

Bij hoofdelijke oproeping is ieder ter vergadering aanwezig lid dat zich niet van deelneming aan de stemming moet onthouden verplicht zijn stem voor of tegen uit te brengen.

3

Indien over een voorstel geen stemming wordt gevraagd, is het aangenomen.

4

Tenzij de vergadering voltallig is, wordt bij staking van stemmen het nemen van een beslissing uitgesteld tot een volgende vergadering, waarin de beraadslagingen kunnen worden heropend.

5

Indien de stemmen staken in een voltallige vergadering of in een ingevolge het vierde lid opnieuw belegde vergadering, is het voorstel niet aangenomen.

6

Onder een voltallige vergadering wordt verstaan een vergadering waarin alle leden waaruit provinciale staten bestaan, voor zover zij zich niet van deelneming aan de stemming moesten onthouden, een stem hebben uitgebracht.

1

De commissaris van de Koning en de gedeputeerden vormen te zamen gedeputeerde staten.

2

De commissaris is voorzitter van gedeputeerde staten.

1

Provinciale staten benoemen uit hun midden gedeputeerden, ten getale van tenminste drie en ten hoogste negen.

2

De gedeputeerden, bedoeld in het eerste lid, vervullen een volledige betrekking. Provinciale staten kunnen evenwel besluiten dat een of meer van die betrekkingen in deeltijd worden uitgeoefend.

3

Indien de tweede volzin van het tweede lid toepassing vindt, bedraagt, in afwijking van het eerste lid, het aantal gedeputeerden ten hoogste elf, met dien verstande dat de tijdsbestedingsnorm van de gedeputeerden gezamenlijk ten hoogste tien procent meer bedraagt dan de tijdsbestedingsnorm van de gedeputeerden gezamenlijk zou hebben bedragen indien de tweede volzin van het tweede lid geen toepassing had gevonden.

4

Indien de tweede volzin van het tweede lid toepassing vindt, stellen provinciale staten bij de benoeming van de gedeputeerden de tijdsbestedingsnorm van elke gedeputeerde vast.

1

De gedeputeerden treden af op het tijdstip van aftreden van de leden van provinciale staten.

2

Vanaf het tijdstip van aftreden van de gedeputeerden tot het tijdstip waarop na de verkiezing van de leden van de nieuwe provinciale staten ten minste de helft van het met inachtneming van artikel 35 bepaalde aantal gedeputeerden de benoeming heeft aangenomen, treedt de commissaris van de Koning in de plaats van gedeputeerde staten.

1

Een gedeputeerde kan te allen tijde ontslag nemen. Hij doet daarvan schriftelijk mededeling aan provinciale staten.

2

Het ontslag gaat in met ingang van de dag, gelegen een maand na de dag waarop hij zijn ontslag heeft genomen of zoveel eerder als zijn opvolger de benoeming heeft aangenomen.

1

De gedeputeerden genieten ten laste van de provincie een bezoldiging, die bij of krachtens algemene maatregel van bestuur wordt geregeld.

2

Daarbij kunnen tevens regels worden gesteld betreffende tegemoetkoming in of vergoeding van bijzondere kosten en betreffende andere financiële voorzieningen die verband houden met de vervulling van het ambt van gedeputeerde.

3

Een krachtens het eerste lid vastgestelde algemene maatregel van bestuur treedt niet eerder in werking dan twee maanden na de datum van uitgifte van het Staatsblad waarin hij is geplaatst. Van de plaatsing wordt onverwijld mededeling gedaan aan de beide Kamers der Staten-Generaal.

4

Buiten hetgeen hun bij of krachtens de wet is toegekend genieten de gedeputeerden als zodanig geen inkomsten, in welke vorm ook, ten laste van de provincie.

5

De gedeputeerden genieten geen vergoedingen, in welke vorm ook, voor werkzaamheden verricht in nevenfuncties die zij vervullen uit hoofde van het ambt van gedeputeerde, ongeacht of die vergoedingen ten laste van de provincie komen of niet. Indien deze vergoedingen worden uitgekeerd, worden zij gestort in de provinciale kas.

1

Een gedeputeerde kan niet gelijktijdig met zijn functie de betrekking uitoefenen van:

• a.

  voorzitter of lid van het bestuur van of ambtenaar in dienst van een in de provincie gelegen gemeente of waterschap;

• b.

  ambtenaar in dienst van een bij gemeenschappelijke regeling ingesteld lichaam waarvan een orgaan aan toezicht van gedeputeerde staten is onderworpen;

• c.

  ambtenaar door of vanwege het Rijk aangesteld, tot wiens taak behoort het verrichten van werkzaamheden in het kader van het toezicht op de provincie.

2

Een gedeputeerde kan niet gelijktijdig met zijn functie een betrekking uitoefenen waarin hij door de wet of door een algemene maatregel van bestuur geroepen wordt het provinciaal bestuur van advies te dienen.

1

Indien degene wiens benoeming tot gedeputeerde is ingegaan, een betrekking uitoefent als bedoeld in artikel 44, eerste en tweede lid, draagt hij er onverwijld zorg voor dat hij van de uitoefening van die betrekking wordt ontheven.

2

Provinciale staten verlenen hem ontslag indien hij dit nalaat.

3

Het ontslag gaat in terstond na de bekendmaking van het ontslagbesluit.

4

In het geval, bedoeld in het tweede lid, is artikel 4:8 van de Algemene wet bestuursrecht niet van toepassing.

1

Indien een gedeputeerde een betrekking gaat uitoefenen als bedoeld in artikel 44, eerste en tweede lid, neemt hij onmiddellijk ontslag. Hij doet hiervan schriftelijk mededeling aan provinciale staten.

2

Artikel 45, tweede, derde en vierde lid, is van overeenkomstige toepassing.

1

Over een voorstel tot het verlenen van ontslag als bedoeld in artikel 49 wordt niet beraadslaagd of besloten, dan nadat provinciale staten ten minste twee weken en ten hoogste drie maanden tevoren hebben verklaard, dat de betrokken gedeputeerden het vertrouwen van provinciale staten niet meer bezitten.

2

De oproeping tot de vergadering waarin over dat voorstel wordt beraadslaagd of besloten wordt ten minste achtenveertig uur voor de aanvang of zoveel eerder als provinciale staten hebben bepaald, bij de leden van provinciale staten bezorgd. Zij vermeldt het voorstel tot het verlenen van ontslag als bedoeld in artikel 49.

3

Artikel 28 is niet van toepassing bij besluiten van provinciale staten ingevolge artikel 49 of ingevolge dit artikel.

1

Bij verhindering, ontstentenis of ontslag van een gedeputeerde, of indien een gedeputeerde met de waarneming van het ambt van commissaris van de Koning is belast, wordt hij zo nodig vervangen door een lid van provinciale staten, aan te wijzen door provinciale staten.

2

De toekenning van een vergoeding ten laste van de provincie aan degene die met de waarneming van het ambt van gedeputeerde is belast, wordt geregeld bij of krachtens algemene maatregel van bestuur.

3

Ten aanzien van degene die met de waarneming van het ambt van gedeputeerde is belast, zijn de artikelen 44 en 45 van overeenkomstige toepassing indien provinciale staten zulks voorafgaande aan of bij de aanwijzing, bedoeld in het eerste lid, hebben bepaald.

1

De commissaris van de Koning stelt, met inachtneming van hetgeen gedeputeerde staten hebben bepaald, dag en plaats van de vergadering van gedeputeerde staten en het tijdstip van de opening vast.

2

De commissaris maakt dag en plaats van te houden openbare vergaderingen en het tijdstip van de opening bekend.

1

De vergaderingen van gedeputeerde staten worden met gesloten deuren gehouden, voor zover gedeputeerde staten niet anders hebben bepaald.

2

Het reglement van orde voor de vergaderingen kan regels geven omtrent de openbaarheid van de vergaderingen van gedeputeerde staten.

3

Ten aanzien van bepalingen in het reglement van orde die betrekking hebben op vergaderingen vindt artikel 144 geen toepassing.

1

Gedeputeerde staten kunnen op grond van een belang, genoemd in artikel 10 van de Wet openbaarheid van bestuur, omtrent het in een besloten vergadering behandelde en omtrent de inhoud van de stukken die aan hen worden overgelegd, geheimhouding opleggen. Geheimhouding omtrent het in een besloten vergadering behandelde wordt tijdens die vergadering opgelegd. De geheimhouding wordt door hen die bij de behandeling aanwezig waren en allen die van het behandelde of de stukken kennis dragen, in acht genomen totdat gedeputeerde staten haar opheffen.

2

Op grond van een belang, genoemd in artikel 10 van de Wet openbaarheid van bestuur, kan de geheimhouding eveneens worden opgelegd door de commissaris van de Koning of een commissie, ten aanzien van de stukken die zij aan gedeputeerde staten overleggen. Daarvan wordt op de stukken melding gemaakt. De geheimhouding wordt in acht genomen totdat het orgaan dat de verplichting heeft opgelegd, dan wel provinciale staten, haar opheffen.

3

Indien gedeputeerde staten zich ter zake van het behandelde waarvoor een verplichting tot geheimhouding geldt tot provinciale staten hebben gericht, wordt de geheimhouding in acht genomen totdat provinciale staten haar opheffen.

1

In de vergadering van gedeputeerde staten kan slechts worden beraadslaagd of besloten, indien ten minste de helft van het aantal zitting hebbende leden tegenwoordig is.

2

Indien het vereiste aantal leden niet tegenwoordig is, belegt de commissaris van de Koning, onder verwijzing naar dit artikel, opnieuw een vergadering.

3

Op de vergadering, bedoeld in het tweede lid, is het eerste lid niet van toepassing. Gedeputeerde staten kunnen echter over andere aangelegenheden dan die waarvoor de eerdere vergadering was belegd alleen beraadslagen of besluiten, indien ten minste de helft van het aantal zitting hebbende leden tegenwoordig is.

1

Indien bij een stemming, anders dan over personen voor het doen van benoemingen, voordrachten of aanbevelingen, de stemmen staken, wordt opnieuw gestemd.

2

Staken de stemmen andermaal over hetzelfde voorstel, dan beslist de stem van de voorzitter.

1

Provinciale staten kunnen regelen van welke beslissingen van gedeputeerde staten aan de leden van provinciale staten kennisgeving wordt gedaan. Daarbij kunnen provinciale staten de gevallen bepalen waarin met terinzagelegging kan worden volstaan.

2

Gedeputeerde staten laten de kennisgeving of terinzagelegging achterwege voor zover deze in strijd is met het openbaar belang.

1

De commissaris van de Koning wordt bij koninklijk besluit op voordracht van Onze Minister benoemd voor de tijd van zes jaar.

2

Onze Minister overlegt met provinciale staten over de eisen die aande te benoemen commissaris worden gesteld met betrekking tot de vervulling van het ambt.

3

Na het overleg met Onze Minister stellen provinciale staten uit hun midden een vertrouwenscommissie in, belast met de beoordeling van de kandidaten. Onze Minister verschaft de vertrouwenscommissie een opgave van degenen die naar het ambt van commissaris hebben gesolliciteerd, vergezeld van zijn oordeel over kandidaten die hij in beginsel geschikt acht voor benoeming. Als de vertrouwenscommissie besluit naast deze kandidaten ook andere kandidaten die gesolliciteerd hebben, bij haar beoordeling te betrekken, doet zij daarvan onverwijld mededeling aan Onze Minister. Deze brengt zijn oordeel over laatstgenoemde kandidaten ter kennis van de vertrouwenscommissie.

4

De vertrouwenscommissie verschaft zich de door haar nodig geachte informatie over de kandidaten. Bestuursorganen zijn verplicht de gevraagde informatie te verstrekken. De vertrouwenscommissie brengt verslag uit van haar bevindingen aan de staten en aan Onze Minister.

5

Provinciale staten zenden Onze Minister binnen vier maanden nadat de gelegenheid tot sollicitatie voor de functie is gegeven een aanbeveling inzake de benoeming. Deze aanbeveling omvat twee personen. In bijzondere, door provinciale staten te motiveren gevallen, kan worden volstaan met een aanbeveling waarop één persoon vermeld staat.

6

Onze Minister volgt in zijn voordracht in beginsel de aanbeveling, met inbegrip van de daarop gehanteerde volgorde, tenzij zwaarwegende gronden aanleiding tot afwijking geven. Een afwijking wordt gemotiveerd.

1

De commissaris van de Koning kan bij koninklijk besluit op voordracht van Onze Minister worden herbenoemd voor de tijd van zes jaar.

2

Provinciale staten zenden een aanbeveling inzake de herbenoeming van de commissaris tenminste vier maanden voor de eerste dag van de maand waarin de herbenoeming dient in te gaan, aan Onze Minister.

3

Voordat provinciale staten een aanbeveling opstellen, overleggen zij met Onze Minister over het functioneren van de commissaris.

4

Onze Minister wijkt in zijn voordracht slechts op zwaarwegende gronden af van de aanbeveling.

1

De commissaris van de Koning kan te allen tijde bij koninklijk besluit op voordracht van Onze Minister worden ontslagen.

2

Indien sprake is van een verstoorde verhouding tussen de commissaris en provinciale staten, kunnen de staten een aanbeveling tot ontslag zenden aan Onze Minister.

3

Voordat de staten verklaren dat van een verstoorde verhouding tussen de commissaris en de staten sprake is, overleggen zij met Onze Minister over de aanleiding tot die verklaring.

4

Een aanbeveling vormt geen onderwerp van beraadslagingen en wordt niet vastgesteld dan nadat provinciale staten tenminste twee weken en ten hoogste drie maanden tevoren hebben verklaard, dat tussen de commissaris en de staten sprake is van een verstoorde verhouding.

5

De oproeping tot de vergadering waarin over de aanbeveling wordt beraadslaagd of besloten, wordt tenminste achtenveertig uur voor de aanvang of zoveel eerder als provinciale staten hebben bepaald, bij de leden van de staten bezorgd. Zij vermeldt het voorstel tot de aanbeveling.

6

Onze Minister wijkt in zijn voordracht slechts af van de aanbeveling op zwaarwegende gronden.

1

De beraadslagingen, bedoeld in de artikelen 61, derde en vierde lid, 61a, derde lid, en 61b, derde lid, vinden plaats met gesloten deuren. Van deze beraadslagingen wordt een afzonderlijk verslag opgemaakt dat niet openbaar wordt gemaakt.

2

Ten aanzien van de beraadslagingen en de stukken die aan provinciale staten worden gezonden dan wel die door provinciale staten aan Onze Minister worden gezonden geldt een geheimhoudingsplicht.

3

De aanbevelingen van de staten, bedoeld in artikel 61, vijfde lid, 61a, tweede lid, en 61b, tweede lid, zijn openbaar.

1

De commissaris kan bij koninklijk besluit worden geschorst.

2

Onze Minister kan, in afwachting van een besluit omtrent schorsing, bepalen dat de commissaris zijn functie niet uitoefent.

3

Een besluit als bedoeld in het tweede lid vervalt, indien niet binnen een maand een besluit omtrent de schorsing is genomen.

1

De commissaris geniet ten laste van de provincie een bezoldiging, die bij of krachtens algemene maatregel van bestuur wordt geregeld.

2

Daarbij kunnen tevens regels worden gesteld betreffende tegemoetkoming in of vergoeding van bijzondere kosten en betreffende andere financiële voorzieningen die verband houden met de vervulling van zijn ambt.

3

Een krachtens het eerste lid vastgestelde algemene maatregel van bestuur treedt niet eerder in werking dan twee maanden na de datum van uitgifte van het Staatsblad waarin hij is geplaatst. Van de plaatsing wordt onverwijld mededeling gedaan aan de beide Kamers der Staten-Generaal.

4

Buiten hetgeen hem bij of krachtens de wet is toegekend, geniet de commissaris als zodanig geen inkomsten, in welke vorm ook, ten laste van de provincie.

5

De commissaris geniet geen vergoedingen, in welke vorm ook, voor werkzaamheden, verricht in nevenfuncties welke hij vervult uit hoofde van zijn ambt, ongeacht of die vergoedingen ten laste van de provincie komen of niet. Indien deze vergoedingen worden uitgekeerd, worden zij gestort in de provinciale kas.

1

De commissaris vervult geen nevenfuncties waarvan de uitoefening ongewenst is met het oog op de goede vervulling van het ambt van commissaris of op de handhaving van zijn onpartijdigheid en onafhankelijkheid of van het vertrouwen daarin.

2

De commissaris meldt zijn voornemen tot aanvaarding van een nevenfunctie, anders dan uit hoofde van het ambt van commissaris, aan provinciale staten.

3

De commissaris maakt openbaar welke nevenfuncties hij, anders dan uit hoofde van het ambt van commissaris, vervult.

1

Indien de commissaris langer dan zes weken buiten de provincie wenst te verblijven, behoeft hij daartoe de toestemming van Onze Minister. De toestemming mag alleen worden verleend, indien het belang van de provincie zich daartegen niet verzet.

2

De Algemene Termijnenwet (Stb. 1964, 314) is niet van toepassing op de termijn genoemd in het eerste lid.

1

Voor zover dit niet bij de wet is geschied, worden bij of krachtens algemene maatregel van bestuur ten aanzien van de commissaris regels vastgesteld betreffende:

• a.

  benoeming, schorsing, tijdelijk niet uitoefenen van zijn functie en ontslag;

• b.

  het onderzoek naar de geschiktheid en de bekwaamheid;

• c.

  uitkering bij ontslag;

• d.

  aanspraken in geval van ziekte;

• e.

  bescherming bij de arbeid;

• f.

  andere aangelegenheden, zijn rechtspositie betreffende, die regeling behoeven.

2

Bij de regels betreffende de in het eerste lid bedoelde aangelegenheden kunnen financiële voorzieningen worden getroffen die ten laste van de provincie komen.

1

Alle aan provinciale staten of aan gedeputeerde staten gerichte stukken worden door of namens de commissaris geopend.

2

Van de ontvangst van aan provinciale staten gerichte stukken die niet terstond in de vergadering van provinciale staten aan de orde worden gesteld, doet hij in de eerstvolgende vergadering van provinciale staten mededeling.

1

De stukken die van provinciale staten uitgaan, worden door de commissaris ondertekend.

2

De stukken die van gedeputeerde staten uitgaan, worden door de commissaris ondertekend. Gedeputeerde staten kunnen hem toestaan de ondertekening op te dragen aan een ander lid van gedeputeerde staten, aan de griffier of aan een of meer andere provinciale ambtenaren.

1

Bij verhindering of ontstentenis van de commissaris wordt zijn ambt waargenomen door een gedeputeerde, door gedeputeerde staten aan te wijzen. Van de aanwijzing doet de commissaris schriftelijk mededeling aan Onze Minister.

2

Bij verhindering of ontstentenis van alle gedeputeerden wordt het ambt waargenomen door het oudste lid in jaren van provinciale staten, tenzij provinciale staten een ander lid met de waarneming belasten.

3

Bij verhindering of ontstentenis van de commissaris op de dag met ingang waarvan de zittende provinciale staten zijn afgetreden, zal het ambt worden waargenomen door een afgetreden gedeputeerde aan te wijzen door de afgetreden gedeputeerde staten of, bij ontstentenis van alle afgetreden gedeputeerden, door het oudste lid in jaren van de afgetreden provinciale staten, een en ander totdat in de waarneming overeenkomstig het eerste en tweede lid is voorzien.

1

Indien de regering het in het belang van de provincie nodig oordeelt, voorziet zij in afwijking van artikel 75 in de waarneming. Alvorens daartoe over te gaan hoort zij provinciale staten, tenzij gewichtige redenen zich daartegen verzetten.

2

Hij die door de regering met de waarneming van het ambt van commissaris is belast, legt, indien hij geen lid van provinciale staten is, in handen van Onze Minister een overeenkomstig artikel 64 luidende eed (verklaring en belofte) af.

1

Provinciale staten kunnen regelen van welke beslissingen van de commissaris aan de leden van provinciale staten kennisgeving wordt gedaan. Daarbij kunnen provinciale staten de gevallen bepalen waarin met terinzagelegging kan worden volstaan.

2

De commissaris laat de kennisgeving of terinzagelegging achterwege voor zover deze in strijd is met het openbaar belang.

1

Provinciale staten kunnen commissies instellen.

2

Zij regelen de taken, de bevoegdheden, de samenstelling en de wijze waarop de leden van provinciale staten inzage hebben in stukken waaromtrent door de commissie geheimhouding is opgelegd. Deze inzage kan slechts worden geweigerd voor zover zij in strijd is met het openbaar belang.

1

Ten aanzien van een commissie waaraan bevoegdheden van provinciale staten worden overgedragen, regelen provinciale staten de verantwoording aan provinciale staten.

2

Besluiten en andere niet schriftelijke beslissingen gericht op enig rechtsgevolg van een commissie waaraan bevoegdheden van provinciale staten worden overgedragen, kunnen door provinciale staten worden vernietigd. Provinciale staten kunnen de bevoegdheid tot schorsing delegeren aan gedeputeerde staten. Ten aanzien van de vernietiging van een niet-schriftelijke beslissing zijn de afdelingen 10.2.2 en 10.2.3 van de Algemene wet bestuursrecht van overeenkomstige toepassing. Voor zover zulks in verband met de aard en de omvang van de overgedragen bevoegdheden nodig is, regelen provinciale staten het overige toezicht van provinciale staten op de uitoefening van de bevoegdheden door de commissie. Regeling van het overige toezicht kan mede goedkeuring omvatten van beslissingen van een commissie, als bedoeld in het eerste lid. Ten aanzien van de goedkeuring van andere beslissingen dan besluiten is afdeling 10.2.1 van de Algemene wet bestuursrecht van overeenkomstige toepassing. De goedkeuring kan slechts worden onthouden wegens strijd met het recht of het algemeen belang.

3

Ten aanzien van de vergadering van een commissie als bedoeld in het eerste lid zijn, met inachtneming van door provinciale staten gestelde nadere regels, de artikelen 19, tweede lid, en 23 van overeenkomstige toepassing.

1

Ten aanzien van een commissie waaraan bevoegdheden van gedeputeerde staten worden overgedragen, regelen provinciale staten de verantwoording aan provinciale staten.

2

Besluiten en andere niet schriftelijke beslissingen gericht op enig rechtsgevolg van een commissie waaraan bevoegdheden van gedeputeerde staten worden overgedragen, kunnen door gedeputeerde staten worden vernietigd. Ten aanzien van de vernietiging van een niet-schriftelijke beslissing zijn de afdelingen 10.2.2 en 10.2.3 van de Algemene wet bestuursrecht van overeenkomstige toepassing. Voor zover zulks in verband met de aard en de omvang van de overgedragen bevoegdheden nodig is, regelen provinciale staten, op voorstel van gedeputeerde staten, de openbaarheid van de vergaderingen en het overige toezicht van gedeputeerde staten, op de uitoefening van de bevoegdheden door de commissie. Regeling van het overige toezicht kan mede goedkeuring omvatten van beslissingen van een commissie, als bedoeld in het eerste lid. Ten aanzien van de goedkeuring van andere beslissingen dan besluiten is afdeling 10.2.1 van de Algemene wet bestuursrecht van overeenkomstige toepassing. De goedkeuring kan slechts worden onthouden wegens strijd met het recht of het algemeen belang.

3

In een commissie waaraan de bevoegdheid van gedeputeerde staten, bedoeld in artikel 168, wordt overgedragen, wordt ten minste één lid van gedeputeerde staten tot lid benoemd.

4

Indien aan een commissie behalve bevoegdheden van gedeputeerde staten ook bevoegdheden van provinciale staten zijn overgedragen, zijn, met inachtneming van door provinciale staten gestelde nadere regels, ten aanzien van de vergadering van die commissie de artikelen 19, tweede lid, en 23 van overeenkomstige toepassing.

1

Het bepaalde in de artikelen 81, eerste lid, voor zover de regeling van de verantwoording aan provinciale staten betreft, en 82, eerste lid, voorzover de regeling van de verantwoording aan provinciale staten betreft, is niet van toepassing op een commissie als bedoeld in artikel 85.

2

Artikel 24 is van overeenkomstige toepassing op de vergadering van een commissie als bedoeld in artikel 85. Indien wordt voorzien in de instelling van een dagelijks bestuur zijn de artikelen 49 en 50 van overeenkomstige toepassing.

1

De leden van een commissie waaraan de behartiging van de belangen van een deel van de provincie is opgedragen en waaraan met het oog daarop een zodanig samenstel van bevoegdheden van provinciale staten is overgedragen, dat zij als een algemeen vertegenwoordigend orgaan moet worden aangemerkt, worden rechtstreeks gekozen door de ingezetenen van dat deel van de provincie die kiesgerechtigd zijn voor de verkiezing van de leden van provinciale staten.

2

Provinciale staten regelen de in het eerste lid bedoelde verkiezing zoveel mogelijk overeenkomstig de bepalingen van de Kieswet voor de verkiezing van de leden van provinciale staten. De artikelen Z1 tot en met Z11 van de Kieswet zijn op de verkiezing van overeenkomstige toepassing.

1

Een lid van een commissie als bedoeld in artikel 85 kan niet tevens zijn:

• a.

  commissaris van de Koning;

• b.

  lid van provinciale staten;

• c.

  ambtenaar, door of vanwege de commissie aangesteld of daaraan ondergeschikt.

2

Artikel 13 is van overeenkomstige toepassing, met dien verstande dat het bepaalde in artikel 13, eerste lid, onderdeel e, geen belemmering vormt voor een ambtenaar, aangesteld door of ondergeschikt aan een commissie als bedoeld in artikel 85, om lid te zijn van een andere in de provincie ingestelde commissie als bedoeld in artikel 85.

1

De instelling van vaste commissies van advies aan gedeputeerde staten of aan de commissaris van de Koning en de regeling van hun bevoegdheden en samenstelling geschieden door provinciale staten op voorstel van gedeputeerde staten onderscheidenlijk de commissaris van de Koning.

2

Ten aanzien van een vergadering van een vaste commissie van advies aan gedeputeerde staten die tevens tot taak heeft gedeputeerde staten van advies te dienen bij de voorbereiding van de besluitvorming in provinciale staten, zijn, met inachtneming van door provinciale staten gestelde nadere regels, de artikelen 19, tweede lid, en 23 van overeenkomstige toepassing.

3

Bij de samenstelling van een vaste commissie van advies aan gedeputeerde staten of aan de commissaris die tevens tot taak heeft gedeputeerde staten of de commissaris van advies te dienen bij de voorbereiding van de besluitvorming in provinciale staten, zorgen provinciale staten, voor zover het de benoeming in een dergelijke commissie betreft van leden van provinciale staten, voor een evenwichtige vertegenwoordiging van de in provinciale staten vertegenwoordigde groeperingen.

1

Een commissie kan in een besloten vergadering, op grond van een belang, genoemd in artikel 10 van de Wet openbaarheid van bestuur, omtrent het in die vergadering met gesloten deuren behandelde en omtrent de inhoud van de stukken die aan de commissie worden overgelegd, geheimhouding opleggen. Geheimhouding omtrent het in een besloten vergadering behandelde wordt tijdens die vergadering opgelegd. De geheimhouding wordt door hen die bij de behandeling aanwezig waren en allen die van het behandelde of de stukken kennis dragen, in acht genomen totdat de commissie haar opheft.

2

Op grond van een belang, genoemd in artikel 10 van de Wet openbaarheid van bestuur, kan de geheimhouding eveneens worden opgelegd door de voorzitter van de commissie, gedeputeerde staten en de commissaris van de Koning, ieder ten aanzien van stukken die zij aan de commissie overleggen. Daarvan wordt op de stukken melding gemaakt. De geheimhouding wordt in acht genomen totdat het orgaan dat de verplichting heeft opgelegd, dan wel provinciale staten haar opheffen.

3

Indien de commissie zich ter zake van het behandelde waarvoor een verplichting tot geheimhouding geldt tot provinciale staten heeft gericht, wordt de geheimhouding in acht genomen totdat provinciale staten haar opheffen.

1

De leden van een commissie en andere personen die deelnemen aan de beraadslaging kunnen niet in rechte worden vervolgd of aangesproken voor dan wel worden verplicht getuigenis af te leggen als bedoeld in artikel 165, eerste lid, van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering over hetgeen zij in de vergadering van de commissie hebben gezegd of aan deze schriftelijk hebben overgelegd.

2

Indien een subcommissie is ingesteld is het bepaalde in het eerste lid van overeenkomstige toepassing.

1

De leden van provinciale staten die geen lid zijn van gedeputeerde staten genieten naar bij provinciale verordening te stellen regelen vergoeding van reis- en verblijfkosten voor het bijwonen van vergaderingen van provinciale staten en van commissies.

2

Aan de leden van provinciale staten die geen lid zijn van gedeputeerde staten vindt vergoeding van reis- en verblijfkosten, in andere gevallen dan die van het eerste lid, alleen plaats voor zover provinciale staten dat bepalen bij verordening. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen regels worden gesteld met betrekking tot de vergoeding, bedoeld in het eerste en tweede lid.

3

De leden van provinciale staten die geen lid zijn van gedeputeerde staten genieten een vergoeding voor hun werkzaamheden en een tegemoetkoming in de andere kosten dan bedoeld in het eerste en tweede lid. Deze vergoeding en tegemoetkoming worden op jaarbasis door provinciale staten bij verordening vastgesteld naar bij of krachtens algemene maatregel van bestuur te stellen regels.

4

Met betrekking tot de in het derde lid bedoelde leden van provinciale staten kunnen provinciale staten voorts bij verordening regels stellen betreffende tegemoetkoming in of vergoeding van bijzondere kosten en betreffende andere financiële voorzieningen die verband houden met de vervulling van het lidmaatschap van provinciale staten. De in de vorige volzin bedoelde verordening wordt vastgesteld overeenkomstig bij of krachtens algemene maatregel van bestuur te stellen nadere regels.

1

De leden van een commissie ontvangen voor zover provinciale staten het bepalen:

• a.

  een vergoeding voor het bijwonen van vergaderingen van de commissie en haar subcommissies, en

• b.

  een vergoeding van reis- en verblijfkosten.

Het bepaalde in dit lid is niet van toepassing op leden van een commissie die tevens lid van provinciale staten zijn en op ambtenaren die als zodanig tot lid van een commissie zijn benoemd.

2

In bijzondere gevallen kunnen provinciale staten bepalen dat de leden van het dagelijks bestuur van een commissie die geen lid zijn van gedeputeerde staten een vaste vergoeding voor hun werkzaamheden ontvangen.

3

Provinciale staten kunnen bepalen dat de leden van een commissie als bedoeld in artikel 85 een vaste vergoeding voor hun werkzaamheden en een tegemoetkoming in de kosten ontvangen en dat de leden van het dagelijks bestuur van die commissie een bezoldiging genieten.

4

De in het eerste, tweede en derde lid bedoelde vergoedingen en bezoldiging worden door provinciale staten bij verordening vastgesteld.

5

Ten aanzien van de vergoeding bedoeld in het eerste lid, onderdeel a, en de bezoldiging bedoeld in het vierde lid, worden bij of krachtens algemene maatregel van bestuur nadere regels gesteld. Ten aanzien van de overige vergoedingen bedoeld in dit artikel kunnen bij of krachtens algemene maatregel van bestuur nadere regels worden gesteld.

1

Buiten hetgeen hun bij of krachtens de wet is toegekend, ontvangen de leden van provinciale staten, van een commissie en van het dagelijks bestuur van een commissie als zodanig geen andere vergoedingen en tegemoetkomingen ten laste van de provincie.

2

Voordelen ten laste van de provincie, anders dan in de vorm van vergoedingen en tegemoetkomingen, genieten zij slechts voor zover provinciale staten dit bij verordening bepalen. De verordening behoeft de goedkeuring van Onze Minister.

1

De griffier wordt door provinciale staten benoemd. Voorafgaand aan de benoeming maken gedeputeerde staten een aanbeveling van twee personen op. Provinciale staten kunnen de griffier schorsen en ontslaan.

2

Gedeputeerde staten kunnen in spoedeisende gevallen tot schorsing overgaan. Zij doen daarvan terstond mededeling aan provinciale staten. De schorsing vervalt, wanneer provinciale staten haar niet in hun eerstvolgende vergadering bekrachtigen.

1

De griffier staat provinciale staten, gedeputeerde staten en de commissaris van de Koning alsmede de door hen ingestelde commissies bij de uitoefening van hun taak terzijde.

2

Provinciale staten stellen in een instructie nadere regels vast betreffende de taak en de bevoegdheid van de griffier.

1

De stukken die van provinciale staten en van gedeputeerde staten uitgaan, worden door de griffier medeondertekend.

2

Het eerste lid is niet van toepassing indien de ondertekening van stukken die van gedeputeerde staten uitgaan ingevolge artikel 74, tweede lid, aan de griffier of een andere provinciale ambtenaar is opgedragen.

1

Provinciale verordeningen worden door provinciale staten vastgesteld voor zover de bevoegdheid daartoe niet bij de wet of door provinciale staten krachtens de wet aan gedeputeerde staten of de commissaris van de Koning is toegekend.

2

De overige bevoegdheden, bedoeld in artikel 105, berusten bij provinciale staten voor zover deze niet bij of krachtens de wet aan gedeputeerde staten of de commissaris van de Koning zijn toegekend.

1

Provinciale staten kunnen bij verordening beleidsregels vaststellen waarmee andere organen van de provincie rekening houden bij de uitoefening van bij of krachtens de wet verleende bevoegdheden.

2

Ten aanzien van de bekendmaking van een verordening als bedoeld in het eerste lid, zijn de artikelen 136, 137 en 138 van overeenkomstige toepassing.

1

Provinciale staten kunnen in hun verordeningen medewerking tot de uitvoering daarvan vorderen van de gemeentebesturen of, voor zover het de waterstaat betreft, van de besturen van waterschappen.

2

De kosten, verbonden aan de in het eerste lid bedoelde medewerking, worden voor zover zij ten laste van de betrokken gemeenten of waterschappen blijven, door de provincie aan hen vergoed.

1

Provinciale staten stellen een verordening vast, waarin regels worden gesteld met betrekking tot de wijze waarop ingezetenen en in de provincie een belang hebbende natuurlijke en rechtspersonen bij de voorbereiding van provinciaal beleid worden betrokken.

2

In deze verordening worden ten minste geregeld:

• a.

  de wijze waarop van de beleidsvoornemens waarop inspraak zal worden verleend, openbaar wordt kennis gegeven;

• b.

  de wijze waarop ingezetenen en in de provincie een belang hebbende natuurlijke en rechtspersonen in staat worden gesteld hun mening omtrent de onder a. bedoelde beleidsvoornemens kenbaar te maken;

• c.

  de rapportering over de onder b. bedoelde inspraak en over de uitkomsten daarvan;

• d.

  de wijze waarop ingezetenen en in de provincie een belang hebbende natuurlijke en rechtspersonen in de gelegenheid worden gesteld hun beklag te doen over de uitvoering van de verordening.

1

Provinciale staten kunnen op overtreding van hun verordeningen en van die van organen waaraan ingevolge artikel 152 verordenende bevoegdheid is gedelegeerd, straf stellen maar geen andere of zwaardere dan hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van de tweede categorie, al dan niet met openbaarmaking van de rechterlijke uitspraak.

2

De in het eerste lid bedoelde strafbare feiten zijn overtredingen.

1

Provinciale staten besluiten slechts tot het oprichten van en deelnemen in stichtingen, maatschappen, vennootschappen, verenigingen, coöperaties en onderlinge waarborgmaatschappijen indien dat bijzonder aangewezen moet worden geacht voor de behartiging van het daarmee te dienen openbaar belang.

2

Het besluit behoeft de goedkeuring van Onze Minister.

De goedkeuring kan slechts worden onthouden wegens:

• a.

  strijd met het bepaalde in het eerste lid of anderszins strijd met het recht;

• b.

  andere dringende redenen.

1

Provinciale staten kunnen aan gedeputeerde staten en aan een commissie als bedoeld in artikel 80 bevoegdheden van provinciale staten overdragen, tenzij de aard van de bevoegdheid zich tegen overdracht verzet.

2

Daarbij kan niet worden overgedragen de bevoegdheid tot:

• a.

  de opheffing en instelling van waterschappen, de regeling van hun taken en inrichting, alsmede de samenstelling van hun besturen;

• b.

  het vaststellen of wijzigen van de begroting, bedoeld in artikel 193;

• c.

  het vaststellen van de jaarrekening als bedoeld in artikel 201;

• d.

  het stellen van straf op overtreding van provinciale verordeningen;

• e.

  het vaststellen van regels met betrekking tot de organisatie van de administratie en het beheer van vermogenswaarden van de provincie, bedoeld in artikel 216;

• f.

  het vaststellen van regels met betrekking tot de controle op de administratie en het beheer van vermogenswaarden van de provincie, bedoeld in artikel 217;

• g.

  het heffen van andere belastingen dan de rechten, bedoeld in artikel 221, onderdeel b, en de rechten waarvan de heffing krachtens andere wetten dan deze geschiedt.

3

De bevoegdheid tot het maken van verordeningen, door strafbepaling of bestuursdwang te handhaven, kunnen provinciale staten slechts delegeren voor zover het betreft de vaststelling van nadere regels met betrekking tot bepaalde door hen in hun verordeningen aangewezen onderwerpen.

4

De bevoegdheid tot het houden van toezicht op een ander publiekrechtelijk lichaam kunnen provinciale staten slechts overdragen aan gedeputeerde staten.

5

Ten aanzien van een besluit als bedoeld in het eerste lid zijn de artikelen 136, 137 en 138 van overeenkomstige toepassing.

6

Het bepaalde in het tweede lid, onderdeel d, en het derde lid is niet van toepassing op een commissie als bedoeld in artikel 85.

1

De voorschriften met betrekking tot de bevoegdheid van provinciale staten, de uitoefening daarvan en het toezicht daarop zijn ten aanzien van de ingevolge artikel 152 overgedragen bevoegdheden van overeenkomstige toepassing.

2

Onder de in het eerste lid bedoelde voorschriften zijn niet begrepen die betreffende vergaderingen.

1

Provinciale staten kunnen de naam van de provincie wijzigen.

2

Het besluit van provinciale staten wordt ter kennis gebracht van Onze Minister.

3

Het besluit vermeldt de datum van ingang, die is gelegen ten minste een jaar na de datum van het besluit.

1

Gedeputeerde staten nemen, ook alvorens is besloten tot het voeren van een rechtsgeding, alle conservatoire maatregelen en doen wat nodig is ter voorkoming van verjaring of verlies van recht of bezit.

2

Gedeputeerde staten zijn bevoegd, tenzij provinciale staten daaromtrent in voorkomende gevallen een beslissing hebben genomen, tot het procederen in kort geding en tot voeging in strafzaken als bedoeld in artikel 51a van het Wetboek van Strafvordering.

3

Gedeputeerde staten zijn bevoegd, indien ingevolge wettelijk voorschrift aan de provincie of aan het provinciaal bestuur hetzij een recht van beroep hetzij een recht bezwaar te maken toekomt, spoedshalve beroep in te stellen of bezwaar in te brengen alsmede, voor zover de voorschriften dat toelaten, schorsing van het aangevochten besluit of een voorlopige voorziening ter zake te verzoeken.

4

Het ingestelde beroep of het gemaakte bezwaar wordt ingetrokken, indien provinciale staten de beslissing van gedeputeerde staten tot het instellen van beroep of het maken van bezwaar niet hetzij in hun eerstvolgende vergadering, hetzij binnen drie maanden bekrachtigen.

1

Provinciale staten kunnen, op voorstel van gedeputeerde staten, aan een commissie als bedoeld in artikel 80 bevoegdheden van gedeputeerde staten overdragen, tenzij de aard van de bevoegdheid zich tegen overdracht verzet.

2

De bevoegdheid tot het geven van een betalingsopdracht kan alleen uitdrukkelijk worden overgedragen.

3

Ten aanzien van een besluit als bedoeld in het eerste lid zijn de artikelen 136, 137 en 138 van overeenkomstige toepassing.

1

De voorschriften met betrekking tot de bevoegdheid van gedeputeerde staten, de uitoefening daarvan en het toezicht daarop, zijn ten aanzien van de ingevolge artikel 163 toegekende bevoegdheden van overeenkomstige toepassing.

2

Onder de in het eerste lid bedoelde voorschriften zijn niet begrepen die betreffende vergaderingen.

1

Gedeputeerde staten kunnen een of meer van hun leden machtigen tot uitoefening van een of meer van hun bevoegdheden, tenzij de regeling waarop de bevoegdheid steunt zich daartegen verzet.

2

Een krachtens machtiging uitgeoefende bevoegdheid wordt uit naam en onder verantwoordelijkheid van gedeputeerde staten uitgeoefend.

3

Gedeputeerde staten kunnen te dien aanzien alle aanwijzingen geven die zij nodig achten.

1

De leden van gedeputeerde staten zijn, te zamen en ieder afzonderlijk, aan provinciale staten verantwoording verschuldigd voor het door hen gevoerde bestuur.

2

Zij geven provinciale staten mondeling of schriftelijk de door een of meer leden gevraagde inlichtingen waarvan het verstrekken niet in strijd is met het openbaar belang.

1

In aanvulling op artikel 7:22 van de Algemene wet bestuursrecht gelden de volgende bepalingen met betrekking tot getuigen en deskundigen die worden gehoord tijdens de behandeling van de geschillen, bedoeld in artikel 168.

2

Getuigen en deskundigen kunnen al dan niet op verzoek van belanghebbenden door gedeputeerde staten worden opgeroepen.

3

De opgeroepenen zijn verplicht aan de oproeping gevolg te geven. De getuigen zijn verplicht getuigenis af te leggen, de deskundigen hun diensten als zodanig te verlenen, een en ander behoudens verschoning wegens ambts- of beroepsgeheim. De getuigen leggen de eed of de belofte af dat zij de gehele waarheid en niets dan de waarheid zullen spreken, de deskundigen dat zij verslag zullen doen naar hun geweten.

4

Gedeputeerde staten kunnen bevelen dat getuigen of deskundigen die, hoewel wettelijk opgeroepen, niet zijn verschenen, door de openbare macht voor hen worden gebracht om aan hun verplichtingen te voldoen.

5

Getuigen en deskundigen, door gedeputeerde staten opgeroepen, ontvangen desverlangd uit de provinciale kas een door provinciale staten te regelen vergoeding voor reis- en verblijfkosten en tijdsverzuim.

1

Voor de behandeling van de zaken, bedoeld in de artikelen 168 en 170, vormen gedeputeerde staten uit hun college een of meer kamers.

2

Elke kamer telt ten minste drie leden, waartoe ook de commissaris van de Koning als voorzitter behoren kan.

3

Gedeputeerde staten regelen samenstelling en werkzaamheden der kamers.

4

De voorzitter van een kamer kan de behandeling van eenvoudige zaken aan een enkelvoudige kamer, bestaande uit één door hem uit de kamer aan te wijzen lid, opdragen. Dit lid is te allen tijde bevoegd, indien naar zijn oordeel de zaak niet van eenvoudige aard is, deze naar de bevoegde kamer terug te wijzen.

5

Op de behandeling door deze kamers is het bij of krachtens de artikelen 168 en 169 bepaalde van overeenkomstige toepassing.

6

De uitspraken van de meervoudige kamers onderscheidenlijk de enkelvoudige kamers worden getekend door haar voorzitter onderscheidenlijk het lid van de kamer en mede ondertekend door degene die als haar griffier optreedt. De uitspraken gelden als uitspraken van gedeputeerde staten.

1

De voorzitter van een kamer als bedoeld in artikel 171, tweede lid, en het lid van een enkelvoudige kamer kunnen, zonder toepassing van de artikelen 7:16 en 7:18 tot en met 7:22 van de Algemene wet bestuursrecht, uitspraak doen, indien het verzoek om voorziening kennelijk niet-ontvankelijk is, dan wel indien de verdere behandeling van de zaak hen niet nodig voorkomt, omdat:

• a.

  het verzoek kennelijk ongegrond is;

• b.

  het aangevallen besluit kennelijk niet in stand kan blijven;

• c.

  het aangevallen besluit door het bevoegde overheidsorgaan is ingetrokken of gewijzigd, en dit orgaan kennelijk aan de bezwaren van de verzoeker is tegemoet gekomen.

2

Het voornemen om in een zaak op de in het eerste lid bedoelde wijze uitspraak te doen, wordt door de voorzitter van een kamer als bedoeld in artikel 171, onderscheidenlijk het lid van een enkelvoudige kamer bekendgemaakt aan de belanghebbenden. De bekendmaking bevat een kennisgeving van hetgeen in het derde lid is bepaald.

3

Tegen de voorgenomen wijze van afdoening kan de belanghebbende binnen veertien dagen na de bekendmaking van het voornemen schriftelijk verzet doen bij gedeputeerde staten indien het een voornemen betreft van de voorzitter van een kamer als bedoeld in artikel 171, of, indien het een voornemen betreft van het lid van een enkelvoudige kamer, bij de kamer uit welke dat lid is aangewezen.

4

Alvorens een uitspraak te doen op het verzet, stellen gedeputeerde staten onderscheidenlijk de kamer uit welke het lid van een enkelvoudige kamer is aangewezen, de indiener van het verzetschrift die daarom vroeg in de gelegenheid in een openbare vergadering te worden gehoord en de stukken die op zijn zaak betrekking hebben in te zien, tenzij zij van oordeel zijn dat het verzet gegrond is.

5

Al hetgeen verder de indiening en de behandeling van, alsmede de uitspraak op het verzetschrift betreft wordt door provinciale staten nader geregeld in de verordening, bedoeld in artikel 168.

1

De commissaris vertegenwoordigt de provincie in en buiten rechte.

2

De commissaris kan de in het eerste lid bedoelde vertegenwoordiging opdragen aan een door hem aan te wijzen persoon.

1

De commissaris is aan provinciale staten verantwoording verschuldigd voor het door hem gevoerde bestuur.

2

Hij geeft provinciale staten mondeling of schriftelijk de door een of meer leden gevraagde inlichtingen waarvan het verstrekken niet in strijd is met het openbaar belang.

1

De commissaris is, volgens regels te stellen bij een door de regering gegeven ambtsinstructie, belast met:

• a.

  het bevorderen van de samenwerking tussen de in de provincie werkzame rijksambtenaren onderling en met het provinciaal bestuur, de gemeentebesturen en de waterschapsbesturen;

• b.

  het regelmatig bezoeken van de gemeenten in de provincie;

• c.

  het uitbrengen van adviezen aan de regering of aan Onze Ministers over andere onderwerpen dan die bedoeld in artikel 116, eerste lid;

• d.

  de coördinatie van de voorbereiding van de civiele verdediging door de in de provincie werkzame rijksambtenaren, het provinciaal bestuur, de gemeentebesturen en de waterschapsbesturen;

• e.

  de bewaring en registratie van aan hem gerichte stukken, verband houdende met zijn ambtsinstructie.

2

Bij de wet kan de commissaris, volgens regels te stellen bij de in het eerste lid bedoelde ambtsinstructie, worden belast met andere dan de in dat lid genoemde taken.

3

De ambtsinstructie wordt vastgesteld bij algemene maatregel van bestuur. De voordracht wordt gedaan door of mede door Onze Minister.

4

Een krachtens het derde lid vastgestelde algemene maatregel van bestuur treedt niet eerder in werking dan twee maanden na de datum van uitgifte van het Staatsblad waarin hij is geplaatst. Van de plaatsing wordt onverwijld mededeling gedaan aan de beide kamers der Staten-Generaal.

5

De artikelen 79, 144 en 179 zijn niet van toepassing op de uitvoering van de ambtsinstructie.

1

Provinciale staten stellen bij verordening regels vast met betrekking tot de organisatie van de administratie en van het beheer van vermogenswaarden van de provincie. Deze regels dienen te waarborgen dat aan de eisen van doelmatigheid en controle wordt voldaan.

2

De administratie en het beheer, bedoeld in het eerste lid, worden verricht door de bij de in dat lid bedoelde regels aan te wijzen ambtenaren. Zij kunnen niet tevens griffier zijn.

3

De regels, bedoeld in het eerste lid, voorzien in een financieringsstatuut, waarin in ieder geval regels zijn opgenomen ten aanzien van:

• a.

  de algemene doelstellingen en de te hanteren richtlijnen en limieten van de financieringsfunctie;

• b.

  de administratieve organisatie van de financieringsfunctie, waaronder begrepen taken en bevoegdheden, de verantwoordingsrelaties en de bijbehorende informatievoorziening.

1

Provinciale staten stellen bij verordening regels vast met betrekking tot de controle op de administratie en op het beheer van vermogenswaarden van de provincie. Deze regels dienen onder meer te waarborgen dat de rechtmatigheid en de doelmatigheid van de administratie en het beheer worden getoetst.

2

De regels, bedoeld in het eerste lid, voorzien in de aanwijzing van een of meer accountants als bedoeld in artikel 393, eerste lid, van Boek 2 van het Burgerlijk Wetboek, belast met het onderzoek van de in artikel 201 bedoelde jaarrekening alsmede met het ter zake uitbrengen van een verslag, dat behalve de verklaring bij de jaarrekening bevindingen bevat over de vraag of de administratie en het beheer voldoen aan eisen van rechtmatigheid en doelmatigheid.

3

Accountants als bedoeld in het tweede lid kunnen in provinciale dienst worden aangesteld. In dat geval worden zij door provinciale staten benoemd, geschorst en ontslagen. Artikel 98, tweede lid, is van overeenkomstige toepassing.

1

Beslissingen van provinciale besturen kunnen slechts aan goedkeuring worden onderworpen in bij de wet bepaalde gevallen.

2

Ten aanzien van de goedkeuring van andere beslissingen dan besluiten is afdeling 10.2.1 van de Algemene wet bestuursrecht van overeenkomstige toepassing.

1

Een beslissing die aan goedkeuring bij koninklijk besluit is onderworpen, wordt toegezonden aan Onze Minister wie het aangaat.

2

Een voordracht tot onthouding van goedkeuring wordt gedaan door of mede door Onze Minister.

3

Artikel 18a van de Wet op de Raad van State is van overeenkomstige toepassing.

1

Een besluit dan wel een niet-schriftelijke beslissing gericht op enig rechtsgevolg van het provinciaal bestuur kan bij koninklijk besluit worden vernietigd.

2

Ten aanzien van de vernietiging van een niet-schriftelijke beslissing zijn de afdelingen 10.2.2 en 10.2.3 van de Algemene wet bestuursrecht van overeenkomstige toepassing.

1

Indien een besluit naar het oordeel van de commissaris van de Koning voor vernietiging in aanmerking komt, doet hij daarvan binnen twee dagen nadat het te zijner kennis is gekomen, mededeling aan Onze Minister wie het aangaat. Hij geeft hiervan tegelijkertijd kennis aan het orgaan dat het besluit nam, en zo nodig aan het orgaan dat met de uitvoering van het besluit is belast.

2

Het besluit ten aanzien waarvan het eerste lid toepassing heeft gevonden, wordt niet of niet verder uitgevoerd, voordat van Onze Minister wie het aangaat de mededeling is ontvangen dat voor schorsing of vernietiging geen redenen bestaan. Indien het besluit niet binnen vier weken na de dagtekening van de mededeling van de commissaris is geschorst of vernietigd, wordt het uitgevoerd.

1

Een voordracht tot schorsing wordt gedaan door Onze Minister wie het aangaat.

2

Over de voordracht pleegt Onze Minister wie het aangaat overleg met Onze Minister, tenzij schorsing onverwijld plaats dient te vinden. In de voordracht wordt het achterwege blijven van overleg gemotiveerd.

1

De voordracht tot vernietiging wordt gedaan door of mede door Onze Minister.

2

Artikel 15, derde lid, van de Wet op de Raad van State is niet van toepassing.

1

In afwijking van artikel 8:4, onderdeel a, van de Algemene wet bestuursrecht kan een belanghebbende tegen een koninklijk besluit als bedoeld in artikel 261, eerste lid, dan wel tegen een vernietigingsbesluit als bedoeld in de artikelen 81, tweede lid, en 82, tweede lid, beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

2

In afwijking van artikel 6:2 van de Algemene wet bestuursrecht kan geen beroep worden ingesteld tegen de weigering om de vernietiging van een besluit te bevorderen en tegen het niet tijdig nemen van een besluit tot vernietiging.