Besluit van 16 augustus 2003, houdende vaststelling van tarieven voor vergoedingen als bedoeld in de artikelen 3, 4, 6, 7, 17 en 18 van de Wet tarieven in strafzaken (Besluit tarieven in strafzaken 2003)

1

In dit besluit en de daarop rustende bepalingen wordt verstaan onder:

• a.

  dubbelrapportage: een psychiatrische en psychologische rapportage tezamen;

• b.

  milieurapportage: rapportage over de leefomgeving van de onderzochte persoon;

• c.

  monorapportage: een psychiatrische of psychologische rapportage;

• d.

  tripelrapportage: een dubbelrapportage aangevuld met een milieurapportage;

• e.

  de wet: de Wet tarieven in strafzaken;

• f.

  ziekenhuisvoorziening: instelling als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel f, van de Wet toelating zorginstellingen die als zodanig is toegelaten dan wel een academisch ziekenhuis als bedoeld in artikel 1.4 van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek.

2

In dit besluit en de daarop rustende bepalingen is voor hetgeen wordt verstaan onder psychiatrisch ziekenhuis en psychiater artikel 90sexies, respectievelijk artikel 90septies van het Wetboek van Strafrecht van toepassing.

1

Het tarief voor de vergoeding van werkzaamheden als bedoeld in artikel 3, eerste lid, onderdeel a, van de wet, verricht door geneeskundigen, bedraagt, voor het verrichten van:

• a.

  psychiatrisch onderzoek, ten hoogste € 154,50 per uur;

• b.

  onderzoek van iemand die gestoord is in zijn geestvermogens en afgifte van een verklaring, benodigd voor gedwongen opneming van de patiënt in een psychiatrisch ziekenhuis, ten hoogste € 154,50;

• c.

  onderzoek en afgifte van een verklaring omtrent de conclusies van een onderzoek als bedoeld onder b door een controlerend geneeskundige of een rayonarts, € 13,16 respectievelijk, indien het onderzoek met spoed moet worden verricht, € 25,87.

2

Voor het verrichten van een psychiatrisch onderzoek als bedoeld in het eerste lid, onder a, voor zover deze inhoudt het opstellen van een psychiatrisch rapport over een volwassene, komt ten behoeve van een monorapportage of dubbelrapportage ten hoogste drieëntwintig uur en ten behoeve van een tripelrapportage ten hoogste dertig uur voor vergoeding in aanmerking.

3

Voor het verrichten van een psychiatrisch onderzoek als bedoeld in het eerste lid, onder a, voor zover deze inhoudt het opstellen van een psychiatrisch rapport over een jeugdige, komt ten behoeve van een monorapportage of dubbelrapportage ten hoogste zevenentwintig uur en ten behoeve van een tripelrapportage ten hoogste vierendertig uur voor vergoeding in aanmerking.

1

Het tarief voor de vergoeding van werkzaamheden als bedoeld in artikel 3, eerste lid, onderdeel a, van de wet, verricht door psychologen, bedraagt, voor het verrichten van psychologisch onderzoek, ten hoogste  € 118,58 per uur.

2

Voor het verrichten van een psychologisch onderzoek als bedoeld in het eerste lid, voor zover deze inhoudt het opstellen van een psychologisch rapport over een volwassene, komt ten behoeve van een monorapportage of dubbelrapportage ten hoogste vijfentwintig uur en ten behoeve van een tripelrapportage ten hoogste eenendertig uur voor vergoeding in aanmerking.

3

Voor het verrichten van een psychologisch onderzoek als bedoeld in het eerste lid, voor zover deze inhoudt het opstellen van een psychologisch rapport over een jeugdige, komt ten behoeve van een monorapportage of dubbelrapportage ten hoogste negenentwintig uur en ten behoeve van een tripelrapportage ten hoogste vijfendertig uur voor vergoeding in aanmerking.

1

Het tarief voor vergoedingen wegens tijdverzuim als bedoeld in artikel 3, eerste lid, onderdeel b, van de wet bedraagt, indien deze vergoedingen worden verstrekt aan:

• a.

  geneeskundigen, bevoegd tot uitoefening van de praktijk in Nederland, ten hoogste € 154,50 per uur;

• b.

  psychologen, bevoegd tot uitoefening van de praktijk in Nederland, ten hoogste € 118,58 per uur;

• c.

  andere personen aan wie werkzaamheden zijn opgedragen, naar gelang de werkzaamheden niet of in meer of mindere mate van wetenschappelijke of bijzondere aard zijn, ten hoogste € 154,50 per uur;

• d.

  getuigen, met uitzondering van minderjarigen die geen inkomsten derven, aan voogden die wegens een strafzaak tegen een onder hun gezag staande minderjarige ingevolge het Wetboek van Strafvordering moeten worden opgeroepen, aan curatoren, bij toepassing van artikel 509d van dat Wetboek, en aan noodzakelijke geleiders van personen als hiervoor bedoeld, van personen aan wie werkzaamheden zijn opgedragen, van verdachten en van gerekwestreerden, € 6,81 per uur.

2

De in het eerste lid bedoelde vergoeding komt voor de tijd, besteed aan de reis, niet toe aan geneeskundigen, psychologen en andere personen aan wie werkzaamheden zijn opgedragen van wetenschappelijke of bijzondere aard.

3

De in het eerste lid bedoelde vergoeding komt niet toe aan tolken en vertalers.

4

Indien vergoeding wordt toegekend voor een plaatsvervanger, wordt de voor tijdverzuim toe te kennen vergoeding daarop in mindering gebracht.

1

Voor de vaststelling van de uurvergoeding als bedoeld in de artikelen 2, 3, 6, 7 en 8 geldt een gedeelte van een uur gelijk aan een half uur of korter, als een half uur, en een gedeelte langer dan een half uur als een heel uur.

2

Voor tijdverzuim als bedoeld in artikel 8 is per dag een vergoeding verschuldigd voor ten hoogste negen uur.

1

Voor een lokaliteit, door een gemeente beschikbaar gesteld ingevolge een verzoek als bedoeld in artikel 4 van de wet is, indien de vergoeding voor het gebruik in een plaatselijke belastingverordening is geregeld, aan de gemeente een vergoeding verschuldigd overeenkomstig die verordening.

2

In andere gevallen dan bedoeld in het eerste lid wordt de vergoeding berekend naar het plaatselijk gangbare tarief. Wanneer dit tarief afhankelijk is gesteld van een indeling naar klassen, dan wordt de vergoeding berekend naar het tarief voor de laagste klasse. Bij vergoeding volgens dagtarief is voor beschikbaarstelling gedurende zes uur of korter de halve dagprijs, voor meer dan zes uur de hele dagprijs verschuldigd.

3

Bijkomende kosten kunnen overeenkomstig plaatselijk gebruik worden vergoed.

1

Het tarief voor vergoedingen wegens reis- en verblijfkosten als bedoeld in artikel 6 van de wet bedraagt, indien deze vergoedingen worden verstrekt aan:

• a.

  personen als bedoeld in artikel 8, tweede lid, € 3,59 per retourkilometer;

• b.

  personen als bedoeld in artikel 8, derde lid, ten minste € 0,77 per kilometer;

• c.

  personen aan wie op grond van artikel 3, derde lid, sub c, d of e, van de wet, geen vergoeding wegens tijdverzuim toekomt, het tarief, dat is overeengekomen voor de vergoeding van reis- en verblijfskosten in het binnenland in de laatstelijk afgesloten collectieve arbeidsovereenkomst voor ambtenaren die krachtens een arbeidsovereenkomst met de Staat werkzaam zijn;

• d.

  personen aan wie werkzaamheden zijn opgedragen die niet van wetenschappelijke of bijzondere aard zijn, aan getuigen, aan voogden die wegens een strafzaak tegen een onder hun gezag staande minderjarige ingevolge het Wetboek van Strafvordering moeten worden opgeroepen, aan curatoren, bij toepassing van artikel 509d van dat Wetboek, en aan noodzakelijke geleiders van personen als hiervoor bedoeld, van personen aan wie werkzaamheden zijn opgedragen, van verdachten en van gerekwestreerden, een tarief waarvan de hoogte gelijk is aan de reiskosten per openbaar middel van vervoer, laagste klasse dan wel een kilometervergoeding van € 0,28 per kilometer indien openbaar vervoer niet of niet voldoende mogelijk is, alsmede verblijfkosten tot ten hoogste € 37,85 per dag, met inbegrip van overnachting; het tarief voor de vergoeding van het gebruik van een eigen auto bedraagt ten hoogste  € 0,28 per kilometer.

2

Het aantal kilometers, bedoeld in het eerste lid, onder a en b, wordt berekend naar de kortste reisroute.

3

Voor het gebruik van een bijzonder middel van vervoer in de gevallen, bedoeld in artikel 7 van de wet, wordt een vergoeding verstrekt, berekend naar de werkelijke kosten.

4

Vergoeding voor reis- en verblijfkosten wordt niet meer dan eenmaal toegekend, ook al wordt de reis gemaakt ten behoeve van verschillende zaken.

1

Behalve voor de gevallen, bedoeld in artikel 17, tweede lid, van de wet, wordt evenmin recht geheven voor:

• a.

  het geven van inzage in vonnissen, arresten, registers of andere stukken waarvan kennisneming geoorloofd is, of voor het verstrekken van inlichtingen aan de verdachte, de gewezen verdachte, gerekwestreerde, de gewezen gerekwestreerde, de benadeelde partij; voor de benadeelde partij geldt dit ook indien deze zich niet in de strafzaak voegt, echter slechts ingeval hij belang heeft bij de gewenste gegevens en hij niet in staat is enig recht te betalen;

• b.

  het verstrekken van afschriften van of uittreksels uit vonnissen, arresten, registers of andere stukken waarvan kennisneming geoorloofd is, aan de verdachte, de gewezen verdachte, de gerekwestreerde, de gewezen gerekwestreerde of de benadeelde partij, voor zover zij daarbij belang hebben, niet op andere wijze in de behoefte kunnen voorzien en niet in staat zijn enig recht te betalen; voor de benadeelde partij geldt dit ook indien deze zich niet in de strafzaak voegt.

2

In de gevallen waarin personen als bedoeld in het eerste lid geen recht verschuldigd zijn, wordt evenmin recht in rekening gebracht aan de advocaat of de gemachtigde van deze personen.

3

In de overige gevallen kan de griffier een recht berekenen van:

• a.

  € 3,18 per aanvraag voor inzage van en voor het verstrekken van afschriften van en uittreksels en inlichtingen uit vonnissen, arresten, registers of andere stukken waarvan kennisneming geoorloofd is, betrekking hebbende op één zaak, tenzij de aanvrager recht heeft op kosteloze inzage van of inlichtingen uit de desbetreffende stukken;

• b.

  € 0,18 per bladzijde voor afschriften van de onder a vermelde stukken, tenzij ingevolge enig wettelijk voorschrift een lager bedrag moet worden berekend; geen recht is verschuldigd, indien op een aanvraag om inzage, afschriften of inlichtingen afwijzend moet worden beschikt, omdat geen inzage mag worden verleend, of geen inlichtingen of afschriften mogen worden verstrekt.

4

De belanghebbende kan tegen een weigering van de griffier tot toepassing van het eerste of tweede lid en tegen een beschikking op grond van het derde lid schriftelijk bezwaar indienen bij de voorzieningenrechter van het gerecht en, indien het de Hoge Raad betreft, bij de president van de Hoge Raad. De artikelen 10 tot en met 13 van de wet zijn van overeenkomstige toepassing.

5

Onze Minister van Justitie kan bepalen dat voor een door hem aan te wijzen doel van algemeen belang niet-getekende afschriften en uittreksels kunnen worden afgegeven, inzage kan worden verleend en inlichtingen kunnen worden verstrekt tegen betaling van een door hem aan te geven lager recht, dan het in het derde lid genoemde, of zonder betaling van enig recht.

1

Tot de in artikel 2 van de wet bedoelde buitengewone, bij en krachtens die wet niet voorziene kosten worden gerekend de vergoedingen voor werkzaamheden, verricht door personen ten aanzien van wie in verband met hun verblijf in het buitenland wordt afgeweken van de tarieven, genoemd in de artikelen 2 tot en met 9 en 11.

2

Bij deze niet voorziene kosten komen de reis- en verblijfkosten van deze personen en de kosten wegens tijdverzuim en daarmee verband houdende noodzakelijke kosten eveneens voor vergoeding in aanmerking.